Prawa strona równania (12.7) jest w przybliżeniu różnicą między funkcją liniową a funkcją nieliniową; f (x0) jest funkcją nieliniową w punkcie zmierzonej wartości jr0, którą uzyska się z obserwacji i która będzie bardzo zbliżona do wartości X.
Dla funkcji wielu zmiennych uzyskuje się funkcję liniową w podobny sposób, a mianowicie:
F(x,y,•••)-/Oco.yo.—)+^Q (x-x0)+Q^ <12-9)
lub
F(x,y,—) -fo+ft • 4*+/i • *y+ ••• (12.10)
We wzorze (12.10) /0 jest wartością funkcji nieliniowej w punktach mierzonych x0t Jo> • • • Wielkości /, ,/2,... są pochodnymi cząstkowymi poszczególnych zmiennych, a wielkości /, • Ax i /2 • Ay są przybliżonymi „poprawkami** do /0, potrzebnymi do otrzymania szukanej funkcji liniowej F (jr, y9...) wielu zmiennych Wzór (12.10) znajdzie zastosowanie przy omawianiu poprawek w specjalnych tablicach H.D. do obliczania wysokości i azymutu.
Na podstawie dotychczasowych rozważań błąd funkcji wielu zmiennych można oznaczyć przez Af i wyrazić jako sumę
Af »/i * Ax+ft • Ay+ - (12.11)
Teraz podamy wzory na obliczanie średniego błędu kwadratowego podstawowych funkcji.
Jeżeli F(x) jest funkcją liniową i ma postać F(x) =* ax9 to dla a> 0 pochodna tej funkcji fx = a. Błąd średni tej funkcji wyraża się wzorem
m «■ ±a • m,. (12.12)
Jeżeli dana jest funkcja liniowa F(x, yt...) = x+y+ ...» to wzór na obliczanie średniego błędu tej funkcji ma postać
m = ±V»J+mJ+ ••• (12.13)
Jeżeli dana jest funkcja typu F(x, y,...) «* (jc-f*y+ ...)/n, a błędy średnic poszczególnych składników są sobie równe i wynoszą mx = = ... m#, to średni błąd
tej funkcji wyraża się wzorem
m =
(12.14)
gdzie n oznacza liczbę jednakowo dokładnych składników lub pomiarów. Jest to również wzór określający błąd średni wartości średniej.
Rysunek 12.7 przedstawia wykres funkcji 1/^/n. Z wykresu widać, że jeżeli błąd średni pojedynczego pomiaru wynosi np. 1, to przy zwiększaniu liczby obserwacji w serii pomiarów jednakowo dokładnych błąd średni zmniejsza się odwrotnie proporcjonalnie do pierwiastka kwadratowego z liczby pomiarów.
222