238 (17)

Wzór na obliczenie błędu średniego pomiaru wysokości (w minutach luku) ma następującą postać:

m, - ±(0,3+0,5 • m,).    (13.6)

Obliczenie błędu pomiaru wysokości sekstantem na podstawie pomiaru poprawki indeksu na linię widnokręgu sprowadza się do następujących czynności:

1.    Określa się serię 5—10 pomiarów poprawek indeksu na linii widnokręgu.

2. Oblicza się błąd średni określenia poprawki indeksu wzorem (12.20) lub (12.21).

3.    Oblicza się błąd średni m_t wzorem (13.6).

Prz)k!ad. Dana jest następująca seria poprawek indeksu określonych na linii widnokręgu:

*1 - +M\    <2 - +1,9',    i*, - +1,3',    u m +2,3',

ii - +0,9',    i₆ = +1.6'.    i₇ - +1,4',    i, - +2,1'.

Obliczyć błąd średni pomiaru wysokości sekstantem.

Rozwiązanie:

1.    Oblicza się błąd średni określenia poprawki indeksu

m, * ±0,35 • (2,3'—0,9') - ±0,5'.

2.    Oblicza się błąd średni pomiaru wysokości

m, * ± (0,3'+0,25') « ±0,55'.

13.2. ANALIZA ELEMENTÓW OGÓLNEJ POPRAWKI

W procesie poprawiania zmierzonej sekstantem wysokości ważną rolę w dokładności obliczania wysokości astronomicznej spełnia przyjęcie aktualnych elementów ogólnej poprawki. Aktualne wartości składowe ogólnej poprawki mogą się różnić od wartości teoretycznych, przyjmowanych w tablicach. Wartości tablicowe są bowiem obliczane na podstawie różnych wzorów i hipotez.

Obecnie omówimy i przeanalizujemy poszczególne elementy składowe ogólnej poprawki, tj.:

1)    obniżenie widnokręgu;

2)    refrakcję astronomiczną;

3)    poprawkę na promień widoczny ciała niebieskiego;

4)    poprawkę na paralaksę.

13.2.1. Błędy obniżenia widnokręgu

Istnieje kilka zależności pozwalających obliczyć aktualne wartości obniżenia widnokręgu. Porównując je, można stwierdzić, że rezultaty obliczonych poprawek dla tych samych danych nieco się różnią

238