240 (44)

O

o

<3

Z. JamroZy, Beton i jego le<iimrii>gie.    2005

ISBN 83-0I* 14431*9.0 by WN PWN 2005

W okresie do t„ t, lub b mieszanka powinna być już w praktyce ułożona i zagęszczona w miejscu przeznaczenia. Opóźnienie pierwszego dodania o 5 min przynosi istotne efekty lepszej skuteczności (pkt 13.4.2). Manipulując dodawaniem upłynniacza nie można przekroczyć progu rozpoczęcia twardnienia, którego obraz charakteryzuje rys. I3.6A.

13.5. Domieszki napowietrzające

Cząsteczki tego preparatu charakteryzują się długą nitkową budową o wyraźnym układzie biegunowym. Jeden z końców cząstek jest hydrofobowy i dlatego cząstki domieszki są wypychane z wody i gromadzą się na jej powierzchni, poważnie obniżając napięcie powierzchniowe wody. W czasie mieszania składników betonu wprowadzona domieszka działa spieniająco. tworząc zamknięte pęcherzyki powietrzne o wielkości od 0,2 do 0,35 mm. Pęcherzyki rozkładają się równomiernie w całej objętości zaczynu w mieszance betonowej. Ponadto preparaty te powodują lepszą dyspersję ziaren cementu. W czasie twardnienia betonu pęcherzyki ulegają mineralizacji na swej powierzchni i stają się jak gdyby trwałym składnikiem betonu (rys. 13.7). Beton wzbogacony tym dodatkiem nosi nazwę betonu napowietrzonego.

riS

•"•I

a,

0

3

3

"O

|

1

_l

$

&

O - otoczka zmmeralizowana pyłami cementowym

13.7. Schemat działania domieszki napowietrzającej: I - na powierzchni wody, 11 - na powierzchni cementu. III w zaczynie cementowym, a więc i w betonie