245

-    proste, krótkie ćwiczenia łączyć należy z prostymi i krótkimi tematami muzycznymi,

-    ćwiczenia rozwinięte i złożone w swej strukturze wymagają dłuższych tematów muzycznych,

-    ruchy charakteryzujące się silnym napięciem mięśni powinna ilustrować muzyka energiczna, grana „forte”; ruchom delikatnym, często wykonywanym poszczególnymi częściami ciała, towarzyszyć powinna muzyka grana „piano”,

-    ćwiczenia posiadające zdecydowane akcenty ruchowe, jak np. tupnięcia, klaśnięcia, wymagają takiego ułożenia, aby akcenty te wypadały na początek taktu; wtedy zaistnieje zgodność ruchu z naturalnymi akcentami muzycznymi,

-    oprócz zgrania tempa, rytmu, akcentów, natężenia dynamicznego powinna również występować zgodność ćwiczenia ruchowego z linią melodyczną utworu; ruchom wznoszącym się w górę powinna towarzyszyć melodia wybiegająca w górne rejestry i odwrotnie,

-    opis ćwiczenia i jego pokaz powinien odbywać się w takim tempie, w jakim potem ma być wykonywane to ćwiczenie przez ćwiczących,

-    jeżeli nauczyciel korzysta z nagrań, musi wcześniej te nagrania przesłuchać oraz po wybraniu melodii wykonać zapis kolejności utworów,

-    jeżeli nauczyciel współpracuje z akompaniatorem, to jest zobowiązany do tego, aby przed lekcją omówić schemat lekcji, a w trakcie jej prowadzenia wyraźnie określać metrum, ilość powtórzeń i tempo.

Sport gimnastyczny stawia muzyce dodatkowe zadania. W gimnastyce sportowej kobiet ćwiczenia wolne (jedna z konkurencji wieloboju) wykonywane są z akompaniamentem muzycznym. Akrobatyka sportowa stosuje muzykę w ćwiczeniach dwójkowych, trójkowych i czwórkowych. W gimnastyce artystycznej wszystkie kompozycje stanowią nierozerwalną całość z muzyką.

Przepisy sędziowskie, dotyczące akompaniamentu, zezwalają obecnie na stosowanie nagrań orkiestralnych, aranżacji istniejących utworów muzycznych lub specjalnie komponowanej muzyki do określonego układu ćwiczeń.

Różnorodność rytmów muzyki klasycznej, ludowej, popularnej czy jazzowej stwarza trenerom nieograniczone możliwości kompozycji układów dla potrzeb sportu, bogatych w ciekawe i wartościowe sekwencje ruchowe (zgodne jednocześnie z przepisami sędziowskimi i wymaganiami danej gimnastyki). Komponowanie układów uzależnione jest jednak od rozmieszczenia faz ruchu zgodnie z motywem, frazą, zadaniem czy też okresami muzycznymi. Temat ruchowy musi być logicznym odpowiednikiem formalnego pódziału utworu muzycznego. Musi razem z nim się rozpoczynać i razem kończyć. Również charakter ruchu musi być zgodny z charakterem muzyki. W przypadku braku zgodności mię-