Z. J amfo A. //.•/on (u\luu/li>/tif. Wir5W*u 2005 ISBN^oi-UJM^.CbY WN PWN 2005
W szczególnych przypadkach - zresztą dość częstych - zachodzi potrzeba opóźnienia i wydłużenia czasu wiązania bądź w ręcz przeciwnie przyspieszenia lub nawet uzyskania natychmiastowego wiązania. Te zmiany charakterystyk wiązania nazywa się regulowaniem wiązania i można je uzyskiwać także za pomocą domieszek, co w praktyce jest często korzy stniejsze niż np. przez regulowanie temperaturą otoczenia.
0>
r--
o
m
CD
co
CNJ
•o
m
Do typowych przypadków, w których stosowanie domieszek opóźniających w iązanie jest celowe, należą:
• betonowanie w wysokiej temperaturze.
• potrzeba właściwego powiązania ze sobą układanego warstwami betonu.
• umożliwienie rewibracji.
zania cementu),
• niedopuszczenie do nieszczelności w miejscach styków roboczych.
• długi okres transportu mieszanki betonowej,
• spodziewane dłuższe przerwy w betonowaniu konstrukcji, które mają być monolityczne,
• usunięcie zaczynu z powierzchni elementu w celu uzyskania specjalnej kruszynowej faktury' (grupa betonów' architektonicznych).
Działanie domieszek opóźniających wiązanie polega na fizycznym utrudnieniu w iązania cementu lub spowolnieniu tego procesu w wyniku pokrycia ziaren cementu bądź tylko szybkowiążącego C,A domieszką lub na skutek rozpuszczenia się jej w wodzie. W zależności od typu domieszki, początek wiązania można opóźnić nawet o 10 godzin, przy czym po 24 godzinach beton może być jeszcze bardzo slaby. Beton z domieszką opóźniającą charakteryzuje się niską wytrzymałością początkową i zwykle też wolniejszym twardnieniem, ale wyższą wytrzymałością końcową niż beton bez domieszki. Opóźnienie w iązania powoduje, że mieszanka betonowa dłużej zachowuje swoją cieklość tak. że można zmniejszyć ilość wody zarobowej.
W celu opóźnienia wiązania można użyć cukier (w ilości od 1 do 5 dag na 100 kg cementu), kwas fosforowy (od 0,1 do 1 kg na 100 kg cementu ) lub produkty celowo opracowane np. krajowe : Rctarbet lub Dikszopt.
Wymienione ilości fosforu i cukru poprawiają urabialność mieszanki i nie obniżają 28-dniowej wytrzymałości betonu. W tablicy 13.4 podano przykłady oddziaływania Re-tarbetu i Dikszoptu.
Niektóre wytwórnie mieszanek betonowych dysponują własnymi domieszkami opóźniającymi wiązanie nawet o kilkadziesiąt godzin, co w praktyce budowlanej może mieć istotne znaczenie.
Ze względu na sposób działania można w praktycznym stosowaniu wyróżnić dwie zasadnicze grupy domieszek przyspieszających wiązanie:
Grupa I - preparaty wywołujące prawie natychmiastowe wiązanie cementu. Dodatki te poważnie obniżają wytrzymałość betonu i dlatego stosowane są tylko do małych ilości zapraw i betonów przy tamponowaniu rys i otworów w przypadku przeciekania wody.
O
ę
•u
CL
■<r
<n
■13
-O
a
<n
CD
I