451 (10)

Z. J amfo A. tocioti i frgo ictiinafogir. Wir5W#u 2005 ISBN *?01-144? 1-9. Oby WN PWN 2005

4)    popioloporyt.

5)    żużel granulowany,

6)    żużel paleniskowy,

7)    pumeks hutniczy (zaniechana produkcja).

Jako kruszywo drobne (uzupełniające) stosowane są: elporyt, perlitoporyt i wermi-kulitoporyt.

Wykaz powyższy zestawiono według popularności i masowości ich stosowania. W tablicy^ 22.4 podano ważniejsze właściwości.

Tablica 22.4. Właściwości fizyczne kruszyw sztucznych (na podstawie norm dotyczących poszczególnych kruszyw)

Rodzaj kruszywa	Gęstość		Nasiąkliwość masowa %	M rozoodporność %	Porowatość %
	właściwa	objętościowa
Keramzyt	2,30-2,60	0,9-1.4	15-15	pełna	20-50
Lupkoporyt	2.35-2.65	1.1-1.4	12-23	pełna	20-40
Glinoporyt	2.30-2,60	1.3-1.6	18-25	pełna	20-40
Pumeks hutniczy	2.75-2.96	1.2-1.8	20-30	pełna	20-35
Popioloporyt	2.4-2,65	1.2-1,4	15-15	pełna	20-40

Norma ogranicza ponadto: straty przy prażeniu; zawartości: pyłów mineralnych, zanieczyszczeń obcych i siarki; zakres rozpadu krzemionkowego i wapniowego; stężenie pierwiastków promieniotwórczych.

22.2.2. Charakterystyka struktury' ziaren

Wymienione kruszywa można łatwo rozpoznać już po wyglądzie zewnętrznym, a dodatkowo po strukturze wewnętrznej. Do kruszyw o zamkniętej i stosunkowo szczelnej oraz gładkiej powierzchni należą keramzyt i niektóre odmiany popiołoporytu. Keramzyt

22.2. Charakterystyka kształtu i struktur kruszyw sztucznych: a - żużel - pory o dużym zróżnicowaniu wielkości, b - pumeks hutniczy - pory drobniejsze niż w „a”, c - lupkoporyt - jak ,.b". lecz ogólnie mniejsza ilość porów, cl - glinoporyt - pory nierównomierne, e - keramzyt -równomierne i drobne pory. f - popioloporyt - jak „c”, lecz mniejsze średnice porów

446