457 (10)

Z. J amfo A. tocioti i frgo ictiinafogir. Wir5W#u 2005 ISBN &>?)!-144? 1-9.0 by WN PWN 2005

-    zrębki drzewne,

-    sieczka roślin słomianych (rzepak, zboże, sitowie, trzcina), spieniony polistyren (kuleczki),

-    rozdrobnione wyroby gumowe,

•    typ pylasty:

-    trociny,

-    mączka drzewna.

22.6. Beton lekki kruszywowy

Bez względu na strukturę wewnętrzną betonu (beton zwarty, półzwarty, jamisty), do produkcji betonów kruszywowych stosuje się te same składniki, zmieniając tylko odpowiednio ich proporcje.

22.6.1.    Składniki betonów

•    Cement. W zasadzie stosuje się tylko cement portlandzki klasy 32,5. W uzasadnionych przypadkach, np. do betonów zwartych wysokich klas - cement portlandzki klasy 42.5.

•    Kruszywo. Rodzaj kruszywa wybiera się spośród wymienionych w rozdziale 22.2 pod warunkiem, że odpowiada wymaganiom normowym i wymaganym właściwościom betonu. Bez względu na przyjęty rodzaj kruszywa sztucznego przy wykonywaniu betonów' wyższych wytrzymałości należy najdrobniejszą frakcję kruszywa 0-4 skomponować z kruszywa sztucznego i piasku naturalnego o frakcji 0-2 mm.

•    Dodatki. Stosuje się w postaci mikrokruszywa (najczęściej popiołu lotnego). Jako dodatku można użyć także popiołu z palenisk odpopiclonych metodą suchą oraz elpory-tu, będącego odpow iednio miałko skruszonym porowatym spiekiem z palenisk pyłowych. Ten ostatni zawiera, niestety', w wielu przypadkach zbyt dużo węgla.

•    Domieszki. Do betonów lekkich na kruszywach sztucznych można stosować domieszki przyspieszające w-iązanie lub twardnienie cementu, domieszki plastyfikujące i napowietrzające. Chlorek wapniowy nie może być stosowany do betonów lekkich zbrojonych wkładkami stalowymi ze względu na wywoływanie korozji stali. Do betonu bez stali może być dodawany w ilości do 4% masy cementu.

•    Woda. Musi odpowiadać tym samym warunkom, co w przypadku betonu zwykłego.

22.6.2.    Dobór składu betonu zwartego

Istnieje wiele metod projektowania składu betonu z kruszyw lekkich. Można wyróżnić opisane w przedmiotowej literaturze metody obliczeniowo-doświadczalne, jak i doświadczalne. Praktyka wykazała, że z wystarczającą dokładnością i stosunkowo łatwo można ustalić skład metodą doświadczalną, zwaną metodą kolejnych przybliżeń. Polega ona na ustaleniu w pierwszej kolejności wymaganego uziarnienia kruszywa oraz jego ilości, a następnie ilości cementu, ewentualnych dodatków', a także optymalnej ilości wody i wreszcie wykonaniu próbnych mieszanek w celu sprawdzenia rzeczywiście uzyskanych wytrzymałości. Na podstawie tych wytrzymałości wprowadza się korektę do składu i ustala ostateczne ilości składników'.