440 (14)

Z. J amfo A. tocioti i frgo ictiinafogir. Wir5W#u 2005 ISBN *?01-144? 1-9. Oby WN PWN 2005

20.15. Beton samozagęszczony

Przedmiotowy beton stanowi osiągniecie techniczne spopularyzowane w Japonii i rozwijające się w krajach zachodnich. Istota tego betonu polega na tym. że skład mieszanki pozwala na samorozlewność i samozagęszczanie pod wpływem własnej masy przy całkowitej likwidacji porów powietrznych. Uzyskano przez to wybitne obniżenie tarcia wewnętrznego w mieszance w wyniku:

•    wprowadzenia wysoce aktywnego uplynniacza zawierającego domieszkę polimerową długotrwale podwyższającą spójność mieszanki mimo jej swobodnej płynności,

•    stosowanie bardzo dużej ilości zaczynu cementowego z dodatkami pylastymi o wielkości do 0,125 dni' (głównie mikrokrzemionka). odpowiednio: > 500 dnT przy kruszywie do 16 mm; > 550 dm’ przy S mm i > 650 dnT przy 4 mm. Znane jest także rozwiązanie tylko z kruszywem do 0.5 mm. Dopuszcza się W/(C + pyły) < 0.4. Aby spełnić ten warunek reguluje się dość swobodnie ilość uplynniacza. Przy każdym zastosowaniu kruszywa można uzyskiwać betony o wytrzymałości na ściskanie nawet do 200 MPa. Beton nie wykazuje nadmiernego skurczu i jest trwały w eksploatacji.

Składy mieszanek samorozlewnych i zarazem samozagęszczalnych należy projektować doświadczalnie, przyjmując z góry W/C i wnosić korektę wynikającą z dużej ilości sumy zaczynu i innych pylastych części do 0,125 mm. Pow inno ich być co najmniej 40% objętości mieszanki betonowej. Pyłami tymi mogą być popioły lotne, pyły krzemionkowe, mielony żużel wielkopiecowy, mączka kamienna (kwarcowa lub wapienna). Ilość cementu powinna mieścić sią w granicach od 270 do 420 kg/nT. Także ilość zaprawy powinna być wysoka (minimum 650 dmYnT) i zawierać piasek od 0,125 do 2 mm, według krzywej górnej w' polu dobrego uziarnicnia. Wprawdzie duże ilości zaczynu i zaprawy z reguły obniżają wytrzymałość betonu, ale w tym przypadku chodzi o doskonalą ura-bialność i płynność. Zresztą przewidziane są betony od najniższych do najwyższych wytrzymałości. Regulowane jest to głównie klasą cementu, stosunkiem wody do cementu (nie wyższy niż W/C = 0,45), rodzajem domieszek pylastych i ilością uplynniacza.

Bardzo istotne jest ustalenie wymaganej płynności, co rów nież może wymusić korektę składu. Musi on zapewnić łatwość wypełniania form i pozbywania się pyłów powstałych przy urabianiu mieszanki. Sposób badania płynności pokazano na rys. 17.60.

Samozagęszczalna mieszanka betonowa z kruszywem nawet do 16 mm jest pompo-walna. Przykład składu podany jest w tabl. 20.6.

Tablica 20.6. Przykład składu mieszanki samozagęszczalnej

Lp.	Właściwości	Ilości składników |kg/nr’|
1.	Cement	420
2.	Woda	176.4
3.	Piasek 0/2	252
4.	Piasek 0/4	324
5.	Granit 2/8	324
6.	Granit 8/16	900
7.	Dodatek SikaFume-HR	25
8.	Domieszka ViscoCrete3	6.3
9.	Domieszka Sikanol-A	0,034