248

W wielu zastosowaniach praktycznych (konstrukcje wytężone wytrzymałościowo) projektuje się elementy, bazując na minimalnych wartościach odpowiednich współczynników.

Dla potrzeb optymalnego projektowania konstrukcji z kompozytów tworzy-wowych, badania właściwości samego tworzywa, przeprowadzone na próbkach, są niewystarczające. Pomimo wysokiego stopnia integracji konstrukcji, jaki daje się osiągnąć dzięki walorom technologicznym kompozytów, nie do uniknięcia są podziały eksploatacyjne i fabrykacyjne zespołów. Wiążą się z tym automatycznie problemy połączeń, czyli prawidłowych sposobów wprowadzania obciążeń skupionych w strukturę tworzywa. Prowadzi to z reguły do niekorzystnej koncentracji naprężeń i konieczności stosowania elementów metalowych na okucia łączące, gdyż wytrzymałość kompozytów na naciski lokalne i zużycie ścierne jest niewystarczająca.

Dlatego koniecznością stają się badania typowych, charakterystycznych węzłów konstrukcyjnych, z uwzględnieniem połączeń mieszanych: metale i kompozyty polimerowe, czy też kompozytów z różnym wzmocnieniem (np. szklano-epoksydowych z węglowo-epoksydowymi).