img078 (30)

podjęcia decyzji o ich zastosowaniu w praktyce, przychodzi pora na zastanowienie się, czy na pewno wszystko zadziała tak, jak powinno? Czy praca rzeczywiście spełnia wymagania postawione na początku? Czy udziela odpowiedzi na sformułowane wcześniej pytania? Rozważania te mają bezpośredni związek z ostatecznym nadawaniem pracy konkretnej formy.

Czasem okazuje się, że to, co z początku wydawało się wspaniałym rozwiązaniem, nie wytrzymuje próby i trzeba dać nowym pomysłom jeszcze trochę czasu na okrzepnięcie.

Etap zastosowania, który jest zakończeniem procesu twórczego, funkcjonuje jednocześnie jako sam w sobie proces kreatywny w miniaturze.

W tym rozdziale poruszone zostały istotne sprawy dotyczące rozpoczynania i doprowadzania do końca prac pisemnych. Najważniejsze to cierpliwość i zrozumienie, że umiejętność pisania jest kwestią wprawy. Im więcej piszesz, tym większe masz szanse na stanie się doświadczonym autorem.

Zakończę ten rozdział wykazem spraw, o których trzeba pomyśleć, by ułatwić sobie wykonanie pracy pisemnej:

Dokonałem analizy zadania pisemnego i uświadomiłem sobie, o czym, dla kogo i w jakim celu mam pisać.

Określiłem wyraźnie zagadnienia i wiem, na czym mam się skoncentrować.

Przemyślałem różne sposoby zbierania materiału i wybrałem optymalny.

Zastanowiłem się dokładnie nad kolejnością, w jakiej zaprezentuję poszczególne tematy.

Wytworzyłem sobie jasny obraz tego, co chcę osiągnąć, „widzę" przed sobą gotowy rezultat pracy.

Gdyby zdarzyły mi się kłopoty z zabraniem się do pracy, znam sposoby na poradzenie sobie z tym problemem. Jestem świadom, że mogę:

—    Pracować w ciszy lub przy muzyce.

—- Przeczytać coś, co inni napisali na interesujący mnie temat; przeczytać cokolwiek; przeczytać coś, co sam wcześniej napisałem.

—    Wypowiadać myśli związane z tematem pracy i ewentualnie nagrać je na magnetofon.

—    Zacząć pisać cokolwiek, na przykład notować pojawiające się myśli.

—    Zacząć pisanie pracy od tego, co wydaje się najłatwiejsze.

—    Użyć innych sposobów, które mogłyby mi pomóc.

—    Przypomnieć sobie pocieszenie, iż nawet jeśli z początku odczuwałem wielki opór, minie on, gdy ostatecznie zabiorę się do pracy.

Wiem, że pisanie jest procesem twórczym, w którym mieści się również etap frustracji. Zdaję sobie sprawę, że gdyby zdarzyło mi się utknąć w martwym punkcie, powinienem zastanowić się, jakie wnioski można z tego wyciągnąć i czego się nauczyć:

—    Być może brakuje mi jakichś ważnych informacji i dobrze byłoby zwrócić się o pomoc w zebraniu ich do kolegów czy nauczyciela

—    Może jakieś partie materiału wymagają dodatkowego wyjaśnienia, trzeba wzmocnić główną myśl lub zmienić kolejność prezentacji poszczególnych zagadnień

—    Nie mogę pozwolić sobie na zahamowanie z powodu frustracji i powinienem postrzegać zaistniałą

159