w przestrzeni między płytami jest poddana działaniu sił tak, jak w odstojniku zgamiakowym. Po osadzeniu się na powierzchni płyt cząstki ulegają działaniu siły ciężkości i siły tarcia. Właściwe nachylenie płyt powoduje, że wypadkowa sił działających jest wystarczająco duża, aby wywołać ruch osadu w dół. Ruch ten powinien być powolny i nie powodować ponownego mieszania z cieczą.
Klasyfikatory są urządzeniami służącymi do rozdzielania zawiesin składających się z ziam o różnej wielkości i gęstości. Wykorzystuje się w nich różną prędkość swobodnego opadania (rozdz. 6). Do klasyfikacji, jako czynnika roboczego, używa się cieczy - klasyfikacja hydrauliczna lub powietrza - klasyfikacja
W klasyfikacji hydraulicznej wykorzystuje się różnice prędkości opadania cząstek w cieczy poruszającej się z zadaną prędkością. Na cząstki działa siła unoszenia strumienia cieczy i siła ciężkości pomniejszona o siłę wyporu. Wypadkowa tych sił, różna dla poszczególnych cząstek zawiesiny powoduje jej osadzanie w różnej odległości od wlotu. Z równania (6.18) dla ruchu iaminame-go cząstki wynika, że klasyfikacja pod względem wielkości jest znacznie łatwiejsza niż pod względem gęstości. Jednak wykorzystanie różnicy gęstości często umożliwia rozdzielenie materiału na odpowiednie frakcje jakościowe. Wiadomo np., że jakość groszku zielonego (zawartość skrobi) jest skorelowana z jego gęstością, a gęstość ziemniaków zależy od zawartości suchej substancji. Obite i robaczywe jabłka toną w wodzie, gdy jabłka zdrowe unoszą się na powierzchni.
Klasyfikator hydrauliczny, w zależności od przeznaczenia, składa się ze zbiornika podzielonego na kilka skrzyń, do których są odbierane frakcje rozdzielonego materiału lub z pojedynczego koryta, oddającego tylko dwie frakcje materiału. Przykładem takiego urządzenia jest klasyfikator Lavodune (rys. 8.24), w którym w miejscu zasilania występuje intensywne mieszanie zawiesiny. Poza