253 (29)

RELIGIE CZARNEJ AFRYKI © Wydawnictwo WAM, Kraków 2005

BYDŁOI SACRUM

wie bydło. Dinka podszył się za Nuera i dostał przeznaczonego dla tego drugiego cielę, dlatego Nuerowie mają prawo odbierać Dinkom swoją własność, czyli najeżdżać ich i kraść bydło. Podobnie heros kulturowy Dinków -Aiwcl Longa zapewnił wszystkie stada świata swemu ludowi, gdyż to on sprowadził z nieba wołu Langara, personifikację chmur burzowych, którego kość czcili Dinkowie jako bóstwo, gdy Aiwel odszedł do nieba. Odtąd każdy byk i wół jest zwierzęciem ofiarnym, gdyż w istocie należy on do Boga. Masajowie nie zabijają swego bydła nawet w potrzebie, choć mogą jeść mięso padłej sztuki. Jeśli potrzebne jest cielę na mięso, wówczas do zabicia wzywa się członka podporządkowanego plemienia Ndorobo, które „nie dba o bydło”. Zgodnie z innym mitem pierwotnie ludzie Ndorobo nic mieli krów i ciągle narzekali, więc pewnego dnia N'gai dał im krowę. Ndorobo zaprowadził krowę do byka i zapowiedział żonie, że następnego dnia będzie miała mleko. Jednak mleka nie było, Ndorobo, aby je znaleźć, odciął krowie wymię. Kiedy zdechła, Ndorobo urządzili sobie ucztę z mięsa, ale N'gai więcej krów im nic dał¹⁷.

Identyfikacja z bydłem u Masajów i Nuerów wiąże się ze znaczeniem tzw. bydlęcych imion. Każdy młodzieniec dostaje w czasie ceremonii inicjacji razem z określoną sztuką bydła jako znak męskości swoje cot thak („wole imię”). Dzieci, dziewczęta i kobiety nadają sobie też „krowie” imiona, ale używają ich tylko między sobą, nigdy oficjalnie, gdyż jest to rodzaj zabawy, ¹⁷ A. Wińcza, op. cii., s. 61.