25 (409)

<najważniejsza faza trzecia>

-Piaget- zabawa (jak naśladownictwo i marzenia senne) pomaga dziecku w wytworzeniu symboli, właściwe zabawy

symboliczne 3-Tlat, rozwija się wówczas funkcja semiotyczna -jedna rzecz stanowi element oznaczający i może'

zastąpić inną rzecz stając się elementem oznaczanym< klocek- auto> 3fazy: 1.reprodukcja schematów zmysłowo-

-* ■ ^

ruchowych poza kontekstem.2.możliwie wierne naśladownictwo sytuacji realnych. 3.asymilacja deformująca zabawa z regułami.

-Wygotski- zabawa stanowi realizację życzeń i pragnień dziecka w świecie fikcyjnym, w zabawie dziecko znajduje się zawsze wyżej swego własnego średniego wzrostu

-Elkonin- prototypem zabawy są zajęcia o charakterze pracy, lecz dziecko wykonuje je w' swoisty sposób, opanowując najpierw działania na przedmiotach na podstawie społecznie wypracowanych wzorców.

Nowe poglądy na zabawy dzieci:

-Bertyne- do czynników przedłużających aktywność badawczą <w tym zabawę> należą: złożoność, niezgodność i zaskoczenie, zabawa redukuje pobudzenie powstałe wskutek wzrostu stymulacji -Ellis- zabawa dostarcza symulacji, której brak powoduje pobudzenie -Hutt- zabawa sprzyja utrzymywaniu pobudzenia na umiarkowanym poziomie

-Sutton-Smith i Bruner- zabawa spełnia funkcje przygotowawczą, umożliwia dziecku eksplorację świata, własnych zachowań i pomysłów

-Szuman- proste zabawy manipulacyjne umożliwiają małemu dziecku stopniowe uświadamianie sobie struktury aktu działania i jego podstawowych ogniw: przedmiotu, podmiotu, warunków, celu, skutków.

Tyszkowa - podkreśla funkcje poznawcze zabawy, jej polisymbołiztn (używanie różnych kategorii symboli-    rt^:i ^v ''

ruchowych, przedmiotowych i werbalnych., zabawa jako indywidualny rozwój, restrukturyzacja doświadczenia, swoista forma autokomunikacji.    ’    •• ’ - ^:---- •    - ■>

Ogólna charakterystyka zabawy:

-zachowanie motywowane wewnętrznie, podłożem może być rozbieżność napływających ze świata inf a zdolności organizmu do ich przetwarzania- powrót do stanu równowagi, redukcja napięcia. Przewaga procesów asymilacji nad

i

akomodacja, czynność spontaniczna,-.. , .•    .. •    —.................. -• -

zabawa różna jest od eksploracji (eksploracja.- co cen przedmiot robi? Zabawa- co ja mogą z nim zrobić?), w zabawie _ bodziec odgrywa role drugorzędną. Zabawa różni się od zachowań instrumentalnych- Okońproponuje formulę .wtórnej

rzeczywistości, w' której rejony dziecko się przenosi na zawsze w toku zabawy, nie tracąc kontaktu z rzeczywistością. Zabawa nie kieruje się regułami z zewnątrz, a czynne zaangażowanie się dziecka odróżniają od nudy. Zabawa jest

działaniem wykonywanym dla własnej przyjemności, aopartyrńna wtórnej wyobraźni, tworzącej nową rzeczywistość, g rządzą nią reguły leczma (    ^    ‘

kulturową,kształmjącą. nową, wtórna rzeczywistość, a nie kopię pierwszej. Sznman- zabawa jest przejawem własnej

*• pv.■;». .1,,r.N;u»C*'V'

aktywnoścrdziecka jako wyznacznika rozwoju, a zarazem podstawową formą jego działalności, aż do czasu podjęcia?'-

irswral

iczucia w

rządzą rej