26 (112)

w Klubie Londyńskim na koniec 93r. to zadłużenie w bankach powyżej 6 mld $. Wobec tego, że było to tak ogromne zadłużenie przystąpiliśmy go dochować w sprawie jego redukcji i restrukturyzacji.

W 1991r. Polska podpisała porozumienie z klubem Paryskim dotyczące redukcji oraz restrukturyzacji zadłużenia. To porozumienie obejmuje okres do roku 2009. Skala redukcji zadłużenia w klubie Paryskim wynosiła ok. 60%.

W 1994r. zakończyliśmy negocjacje w sprawie redukcji i restrukturyzacji zadłużenia

z bankami zgromadzonymi w klubie Londyńskim. Jest to 30-letnie porozumienie obejmujące okres od 95r do 2024.

Ogólna stopa redukcji zadłużenia w przypadku klubu Londyńskiego jest nieco niższa jest ok. 45%. W ramach realizacji umowy z klubem Londyńskim od razu w 94r. emitowała zdominowane w dolarach USA obligacje Verdiego na 8 mld $ USA.

Podstawą do wyemitowania tych obligacji było zredukowanie zadłużenia Polski z tymi umowami. Te obligacje składają się z różnych papierów wartościowych. Jeżeli chodzi

o ich zewnętrzną konstrukcję to terminy wykupu obligacji wahają się między rokiem 2001 a 2024, odsetki są płacone po pół roku. Podpisanie tych porozumień z obydwoma klubami mogą dać małą znaczącą redukcję zadłużenia.

Dla Polski dało to wzrost wiarygodności Polski na międzynarodowych rynkach finansowych. Spowodowało to w konsekwencji że już w 95r. Polska otrzymała ocenę wiarygodności inwestycyjnej tzw. rejting od 3 wiodących w tej dziedzinie firm światowych. Co oznaczało że w 95r. Polska powróciła na światowe rynki kapitałowe jako emitent klasycznych papierów wartościowych i umieściła na nim Euro obligacje

w wysokości 250 min $ USA o terminie wykupu w 2000r. W kolejnych 2 latach dokonano innych podobnych emisji skarbowych papierów wartościowych bo w 96r. rząd wyemitował obligacje emitowane w markach niemieckich na 250 min termin wykupu w 2001 r.

W 97r. wyemitowano na ryku amerykańskim 2 transze obligacji. Jedną na 300 min USD termin wykupu w 2004r. i 100 min wykup w 2017r.

Zadłużenie krajowe

Kłopoty w latach 70 zaowocowały tym, że od roku 1980 silny wzrost płac oraz spadek dochodu narodowego spowodowały, że pojawił się deficyt. Ten deficyt od 81 r. był automatycznie finansowany przez Bank Centralny, za pomocą nisko oprocentowanego kredytu zakupu bieżącego. Rósł bardzo szybko w końcu 89r. zadłużenie budżetu państwa w NBP stanowiło ok. 5% PKB. Trzeba było podjąć działania restrukturyzacyjne są to:

1. komercjalizacja długu publicznego w Polsce, odejście od nie oprocentowanego finansowanie deficytu budżetowego przez NBP, dofinansowanie zadłużenia krajowego na zasadach rynkowych to znaczy na sprzedaży skarbowych papierów wartościowych w drodze przetargu. Wierzycielem skarbu państwa stał się nie tylko Bank Centralny ale i inne banki komercyjne i inne instytucje finansowe jak i nie finansowe podmioty gospodarki, przedsiębiorstwa i gospodarstwa domowe.

Ta komercjalizacja jako zjawisko pozytywne niesie skutki. Ten dług jak powstaje to musi być oprocentowany na poziomie stopy inflacji. Komercjalizacja długu oznacza konieczność spłaty nie tylko rat kapitałowych, ale i odsetek. Odsetki są wrażliwe na ruchy stóp %. Jeśli NBP podnosi stopy % to rosną koszty obsługi długu krajowego. Jeśli je obniża to maleją koszty obsługi długu krajowego.

Instrumenty finansowe długu publicznego są bardzo ściśle związane z instrumentami prowadzenia polityki pieniężnej w kraju.

Więc związek pomiędzy polityką fiskalną, a polityką pieniężną jest bardzo duży.

W latach 90 nastąpił bardzo ważny proces restrukturyzacji zadłużenia krajowego. Władze państwowe przystąpiły do porządkowania istniejących dotychczasowych stosunków jakie łączyły budżet państwa z bankami komercyjnymi w związku

z finansowaniem deficytu budżetowego. Skarb państwa uznał roszczenia zadłużenia związane z rozliczeniami dotyczącymi wykorzystania lokat dewizowych przez banki na potrzeby bilansu płatniczego i na inne cele.

Dla płacenia tych zobowiązań z tytułu restrukturyzacji zadłużenia zaciągnięto nowe pożyczki krajowe w postaci różnego rodzaju obligacji krajowych.

Obligacje pasywne są to te które są związane z regulowaniem stosunku publicznego , wprowadzaniem restrukturyzacji przedsiębiorstw, banków czyli dofinansowanie sektora bankowego, szczególnie BG2 oraz innych banków wyłonionych z NBP. Są to obligacje, które nie służą bezpośrednio finansowaniu deficytu budżetowego.