26 (12)

26

Do stalowego płaszcza bębna walca przymocowane są na stałe lub zdejmowane stalowe kołki o różnym kształcie i o wysokości od 2 do 40 cm, ustawionych rzędami i kolumnami na powierzchni bębna (nie w szachownicę) w celu umożliwienia usuwania przyklejającego się gruntu. Najczęściej spotykane kołki mają kształt ściętych stożków o podstawie owalnej. Przywałowaniu kołki rozcinają wcześniej powierzchnię gruntu w skutek czego nie powstaje fala jak w walcach gładkich. Wciskane w grunt kołki zagęszczają go powierzchnią czołową i boczną- najpierw warstwa głębsza a potem płytsza przy kolejnych przejściach tym samym śladem. Najwyższa, powierzchniowa warstwa gruntu grubości 3-5 cm nie zostaje zgęszczona i wymaga zagęszczenia np. walcem gładkim.

Walce okołkowane stosuje się wyłącznie do zagęszczania gruntów warstwami o grubości od 25 do 40 cm, tzn. równej max.. 1,2 długości kołka. Najlepsze wyniki osiąga się przy zagęszczaniu gruntów: piaszczysto-gliniastych średniej wilgotności, gliniastych i ilastych zwięzłych i przesuszonych, piaski, żwiry, pospółki różnoziarniste.

Nie należy ich stosować w gruntach: Spoistych, wilgotnych, oblepiających, zwięzłych, stwardniałych, sypkich piasków, zawierających większe kamienie.

Metody dynamiczne

Maszynami do zagęszczanie gruntów metodami dynamicznymi są ubijaki. Uderzenie o grunt części roboczej ubijaka wprawia w ruch grunt pod maszyną i w bezpośrednim sąsiedztwie. Energia uderzenia pokonuje siły tarcia między cząstkami gruntu i ich lepsze 'upakowanie' w pustych przestrzeniach. Ubijaki mają znacznie mniejsze masy i wymagają mniejszej ilości przejść jednym śladem.

UBIJAKI PŁYTOWE

Urządzeniem zagęszczającym jest płyta stalowa o masie od 1,5 do 3,0 ton, zawieszona za pomocą liny na wysięgniku żurawia lub koparki.

Urządzenie wychwytowe podnosi płytę na wysokość 1,5 - 2,Om, z której to po wczepieniu liny, płyta opada swobodnie na grunt. Częstotliwość 15 - 20 uderzeń na minutę umożliwia zagęszczenie wszystkich rodzajów gruntu warstwami grubości od 0,5 do l,5m przy ok. 4-ch uderzeniach w jednym miejscu.

Zagęszczanie tym sposobem jest drogie, ale umożliwia szybkie zagęszczenie gruntu w trudno dostępnych miejscach np. na dnie głębokich wykopów jamistych, przestrzeni między przyczółkami mostowymi a czołem nasypu.

METODY WIBRACYJNE ZAGĘSZCZANIA GRUNTU

Metody wibracyjne polegają na wprawieniu cząstek gruntu w drgania o częstotliwości od 400 do 7000 drgań na minutę (zalecana od 400 do 3500), amplitudzie 0,l-20mm (zalecana od 0,1 do 7mm).

Pod wpływem drgania zmniejsza się znacznie tarcie międzycząsteczkowe i siły spójności oraz napięcie powierzchniowe między szkieletem gruntowym i wodą gruntową. W tej sytuacji przy niewielkim nacisku cząsteczki gruntu przemieszczają się względem siebie. Drgania gruntu zanikają dość powoli wraz z głębokością, co umożliwia zagęszczanie na znaczne głębokości (do kilku metrów).

Maszyny do wibracyjnego zagęszczania gruntów dzielą się na:

Opracowała: Alicja Kupryciuk gr. 4