DSC00618 (12)

Warsztaty

Wykaz warsztatów z Delft, których wyroby prezentowane są na wystawie (w nawiasach kwadratowy^ podano numery katalogu) opracowany na podstawie cytowanej literatury, przede wszystkim prac: C. H. deJong_e B. Tietzel oraz D. F. Lunsingha Scheurleera.

„De Dissel” - „Dyszel”, czynny w latach 1640-1701

W 1701 roku Jacobus de Caluwe zakupił warsztat od Judith van Eenhoom. J. de Caluwe znany był jako producent czajniczków do herbaty (hol. theepottiesbacker). Po jego śmierci w 1730 roku w budynku ponownie podjęto produkcję piwa.

[kat. 49, 50] „De Dobbelde Schenckan” - „Podwójny dzban”, czynny w latach 1661-1777 (?)

W 1688 roku warsztat zakupili wspólnie ceramik Victor Victorsz i Louwijs Victorsz, czynny w warsztacie jako malarz. Yictor zmarł w 1711, a Louwijs w 1713 roku.

[kat. 104]

„De Drye Porceleyne Flesschen” - „Trzy Porcelanowe Flasze”, czynny w latach 1661-1777

Właścicielem warsztatu w latach 1760-1777 był ceramik Hugo Brouwer. Wyroby znakowano tak jak fajanse

z należącego do niego warsztatu „De Porceleyne Bijl”.

jDe Grieksche A” - „Greckie A”, czynny w latach 1658 - po 1818

Warsztat został założony przez Woutera van Eenhooma w 1658 roku, w budynku po browarze. Od 1674 roku kierownikiem był starszy syn Woutera, Samuel. W1678 roku Samuel otrzymał warsztat od ojca w prezencie ślubnym. W 1686 roku wdowa po Samuelu sprzedała warsztat Adriaenowi Kocksowi, swemu szwagrowi (ożenionemu z Judith van Eenhoom). Prowadził on warsztat razem z synem Pieterem Adriaenszonem do 1701 roku. Świadectwem wysokiego poziomu artystycznego fajansów z tego okresu jest zamówienie Wilhelma III Orańskiego i jego żony Marii dla rezydencji w Hampton Court, zrealizowane w latach 1689-1694; zachowane fajanse oznakowane zostały monogramem AK. Po śmierci Pietera Adriaenszona w 1703 roku, warsztat prowadziła wdowa po nim, Johanna van der Heul (była ceramikiem). Aż do sprzedaży warsztatu w 1722 roku jako sygnatury używano inicjałów Pietera Adriaenszona (PAK). Johanna van der Heul sygnowała swoje prace monogramem J.y.D.H. Pod jej kierunkiem poziom warsztatu pozostał wysoki. W dekoracji stosowano wypalane w niskich temperaturach barwne naśladownictwa japońskiej porcelany Imari. Tak zdobione wyroby były cenione, naśladowane a nawet fałszowane. PAK to jedna z najczęściej powtarzanych przez fałszerzy sygnatur z Delft. W1764 roku warsztat zakupił Jacobus Haider (sygnujący wyroby monogramem JH). W 1768 roku sprzedał go Janowi van den Brielowi (zm. w 1785 roku).

[kat. 24, 39, 72, 73, 106, 107, 144]

JDe Metalen Pot^w - „Metalowy Garnek”, czynny w latach 1638 - po 1764

Wyroby z lat 1691-1721, gdy właścicielem warsztatu był Lambertus van Eenhoom, charakteryzowały się wysokim poziomem artystycznym. Eenhoom zatrudniał kilku uzdolnionych malarzy, których prace udało się ustalić dzięki sygnaturom. Jest to sytuacja wyjątkowa w anonimowej zazwyczaj twórczości warsztatów z Delft (i całej historii ceramiki dawnej). W 1756 roku warsztat zakupił Pieter Paree, sygnaturę MP zdeponował on w 1764 roku; jest to ostatnia, odnotowana data w historii warsztatu.

[kat. 51,117}

„De Paeuw” - „Paw”, czynny w latach 1651-1779

W 1701 roku warsztat zakupił Gerrit Pietersz Kam, jako ceramik zatrudniony był jego syn David Kam. Po śmierci ojca w 1705 roku warsztat przejął David i prowadził go do 1719 roku, a po jego śmierci, do 1726 roku wdowa po nim.

16