273 (34)

Z. J amfo A. M c lott i frgo ifdumhgit. Wirjwnu 2005 ISBN *?01-144? 1-9. Oby WN PWN 2005

?h

o

o

<3

r--

o

ID

-=r

CD

CnJ

•D

C

O

zaczynu, zastosowania cementu z mniejsza ilością CjA, wzrostem intensywności mieszania składników podczas urabiania mieszanki betonowej. Stąd w miarę wzrostu klasy betonu (<W/C) zanika problem nieszczelności stref stykowych, mimo że w skali „nano" może i chyba na pewno ciągle istnieje. Wybitnie obniża porowatość tej strefy- dodatek pyłu krzemionkowego. a z mniejszym skutkiem mielony żużel wielkopiecowy i popiół lotny. Gromadzą się one w strefie wodnej (I_a) i z kolei reaguje z dopływającymi jonami Ca '¹ oraz z Ca(OH)> doszczelniając strefę (pkt 15.3.3) masą CSH - rys. 15.3. W praktyce należy rozważyć powyższy problem przy wykonywaniu betonów wodoszczelnych, mrozoodpornych i narażonych na agresję. Sytuacja dodatkowo pogarsza się. jeśli powierzchnia ziaren kruszywa zabrudzona jest pyłem lub gdy jest zbyt gładka, a ponadto gdy ziarna sa zbyt mało nasią-kliwe (< 0,8%).

W szczególnych warunkach mogą wytworzyć się na ziarnach kruszywa ciągle powłoki z Ca(OH);, a na nich powłoki z mało rozwiniętego CSH, o łącznej grubości do 1000 nm (1 gm), co zauważają niektórzy badający w mikroskopach elektronowych (warstewka I_t1 na rys. 15.2, określana pojęciem ,.duplex film" lub „warstwa kontaktowa"). To jest pewnie przyczyną, że nawet w betonach klas wyższych niż C40/50 maksymalna wytrzymałość na rozciąganie wynosi 5.5 MPa.

15.3.4. Mechanizm i przebieg niszczenia próbki zgniatanej

Próbka ściskana zmniejsza swoją długość w kierunku ściskania, a rozszerza się w kierunku prostopadłym do kierunku ściskania - rys. 15.4.

ę

<o

o.

.Ti

.11

.Ti

■Ti

3

■s

I

.11

LI

.11

0

3

3

■5

|

1

_l

&

15.4. Przebieg niszczenia się próbki ściskanej: a - odkształcenia, b - naprężenia w przekroju A A. c pęknięcia w strefie rozciągania (próbki po zniszczeniu: Bzw. BWW. Drutobcton)

Bzw

BWW

s-

JO

a

3

-O

5