284 285 (2)

wzrastają (do 50—70 mA). Im większy jest stopień degeneracji, tym bar-iziej krzywa zwraca się ku górze i zdolność akomodacji zmniejsza się ub znika. W zakresie stosunkowo dużego czasu impulsów (400 ms — - 100 ms) obie krzywe (dla impulsów trójkątnych i prostokątnych) niewiele różnią się od siebie.

Charakterystyczną cechą dla odczynu zwyrodnienia jest również to, :e odczyn progowy dla impulsów trójkątnych przy 1000 ms uzyskuje się

i mn

yc. 162. Charakterystyczny wykres rzywej ilt dla impulsów prostokątnych inia ciągła) oraz dla impulsów trój-ątnych (linia kreskowana) przy całko-ritej reakcji zwyrodnienia mięśnia (wg anden)

JmA

Ryc. 163. Charakterystyczny wykres krzywej Ul dla impulsów prostokątnych (linia ciągła) oraz dla impulsów trójkątnych (linia przerywana) przy częściowej reakcji zwyrodnienia mięśnia (wg Sanden)

»rzy wartości natężenia prądu mniejszej lub znacznie obniżonej niż war-ość progu akomodacji dla mięśnia normalnego. Wykres krzywej ilt dla izęściowego odczynu zwyrodnienia (ryc. 163) zajmuje położenie po-rednie.

Określenie czasu chronaksji na podstawie wy-:resu krzywej ilt dla impulsów prostokątnych. Chro-laksja określa czas działania bodźca prądu galwanicznego o podwójnej wartości reobazy, potrzebny do uzyskania skurczu progowego mięśnia. Ja krzywej i/t — czas impulsu prostokątnego przy podwójnej wartości eobazy określi czas chronaksji. Natężenie prądu dla impulsu prosto-:ątnego o wartości czasu 1000 ms odpowiada reobazie.

Linia pozioma przeprowadzona od punktu odpowiadającego podwój-tej wartości reobazy przetnie krzywą i/t w pewnym punkcie, a poprowadzona od niego linia pionowa wyznaczy czas chronaksji. Na ryc. 160, 61, 162 uwidoczniony jest sposób wyznaczania czasu chronaksji: przy wartości reobazy 5 mA (mięsień normalny) czas chronaksji w przybli-eniu wynosi 0,4 ms; przy częściowym odczynie zwyrodnienia, gdy eobaza wynosiła 6,5 mA — wartość czasu chronaksji 6 ms; przy całko-ritym odczynie zwyrodnienia, gdy wartość reobazy wynosiła 12,5 mA, czas chronaksji odpowiadał 21 ms. Wartości podane służą jako przykład

dla objaśnienia wykresu.

Stwierdzono, że czas chronaksji wyznaczony z krzywej i/t przy impulsach prostokątnych daje tylko nieznacznie większe wartości od wartości chronaksji, które uzyskuje się porównawczo przy użyciu aparatury specjalnej (chronaksymetrów). Te zasadniczo niewielkie różnice nic obniżają wartości metody podanej, która w praktycznym wykonaniu jesl bardziej prosta.

Badanie zdolności akomodacji (określenie tzw. „współczynnika akomodacji"). Przez pojęcie zdolności akomodacji należy rozumieć właściwość przystosowania się układu nerwowo-mięśniowego dc impulsów trójkątnych prądu eksponencjalnego. Charakterystyczną cechą diagramu impulsu eksponencjalnego jest powolne wznoszenie się wartości mocy prądu. Skutkiem tego maleje drażniący charakter bodźca prądu i wartości progowe dla pobudliwości nerwu i mięśnia są wyższe. W warunkach fizjologicznych stwierdza się słabszą reakcję na działanie bodźców prądu eksponencjalnego niż galwanicznego przy użyciu tej samej dawki prądu. Określenie zdolności akomodacji (współczynnika akomodacji) pozwala stwierdzić stopień zmian degeneracji w układzie nerwowo-mięśniowym.

Wykonanie badania: Określamy reobazę dla impulsu prostokątnego o wartości czasu 1000 ms. Otrzymujemy wartość natężenia prądu w miliamperach potrzebną do uzyskania skurczu progowego (w a r-tość progu pobudliwości).

Zmieniamy rodzaj prądu, włączając do badania impulsy trójkątne prądu eksponencjalnego o tej samej wartości czasu (1000 ms).

Zwiększamy natężenie prądu do uzyskania skurczu progowego. Otrzymana wartość natężenia prądu w mA określi „próg akomodacji".

W przypadkach odczynów zwyrodnienia charakter skurczu przy impulsach trójkątnych jest żywszy i łatwiejszy do spostrzegania, w porów-nianiu do leniwego „robaczkowego" skurczu, jaki daje wówczas impuls prostokątny.

Współczynnik akomodacji otrzymujemy dzieląc wartość progową natężenia prądu dla impulsu prądu eksponencjalnego przez wartość reobazy dla impulsu prostokątnego.

Współczynnik akomodacji - _wartość „progu pobudliwości” np. jeśli wartość reobazy dla impulsu prostokątnego wynosi 5 mA, a progu akomo-daćji dla impulsu trójkątnego 20 mA, wówczas współczynnik akomodacji wynosi: 20 mA : 5 mA = 4.

Dla mięśni normalnych współczynnik akomodacji wynosi od 3 do 6, co oznacza, że natężenie prądu potrzebne dla uzyskania odczynu skurczu progowego przy impulsie trójkątnym jest 3 do 6 razy większe od wartości reobazy przy impulsie prostokątnym. Jeżeli współczynnik wy-28f