294 295 (4)

Rozwiązując równanie (5.43) wzglądem U_Mm i podstawiając uzyskany wynik do wzoru określającego moc sygnału P_ oddawaną przez stopień przeciwsobny, otrzymamy:

U._m =

1+a

U.

P =

u:„

ul

2 R.

2o

1

(6.44)

'* a+2 +

Zależności powyższe pokazują, że największa moc, jaką można uzyskać od triod pracujących w klasie B bez prądów siatki:

1)    jest proporcjonalna do kwadratu napięcia anodowego U_a0;

2)    odwrotnie proporcjonalna do oporności wewnętrznej triod o_a;

3)    zależy od stosunku oporności obciążenia do oporności wewnętrznej lampy.

Z powyższego wynika, że w celu uzyskania największej mocy w klasie B przy danej wartości napięcia anodowego potrzebna jest trioda o małej oporności wewnętrznej, podobnie jak przy pracy w klasie A. Różniczkując zależność w mianowniku w prawej części wyrażenia (6.44) względem a i przyrównując pochodną do zera, w prosty sposób można określić, że maksimum oddawanej mocy występuje przy a - 1. W związku z tym można wyciągnąć wniosek, że przy danej wartości napięcia anodowego i przy pracy stopnia bez prądów siatki trioda oddaje w klasie B największą moc przy oporności obciążenia anodowego równej jej oporności wewnętrznej.

W celu określenia zależności sprawności stopnia wzmocnienia mocy na triodach pracującego w klasie B od wartości oporności obciążenia wykorzystamy równanie (6.34). Zamieniając w tym równaniu napięcie U₀ przez sumę U,_m + U_ost i dzieląc licznik i mianownik uzyskanego wyrażenia przez U_osi, otrzymamy:

(6.45)

_    U Mm    ₌ JL a

^Vb 4 U_m+U^    4 l+o

albowiem zgodnie ze wzorem (6.43) stosunek

U.m

U_a„

a

Rm~p

e.

Z zależności (6.45) wynika, że sprawność stopnia wzmocnienia mccy na triodach w klasie B wzrasta wraz ze wzrostem oporności

obciążenia, dążąc do wartości n/4 = 0,785 przy nieskończenie Wielkim wzroście oporności R„~_P.

/L

~p-

^r~ma

/u
na
f
u
\
ni
UJ				a■■

Przy rozpatrywaniu zależności powodowanych przez triodę w klasie A zniekształceń nieliniowych od oporności obciążenia wykazano, że zniekształcenia te ma'eją ze wzrostem oporności R„„, wniosek ten jest także słuszny w przypadku pracy w klasie B.

Rys. 6-21. Zależność oddawanej mocy i sprawności od współczynnika obciążenia w przypadku stopnia wzmocnienia mocy na triodach pracującego w klasie B

Na rysunku 6-21 przedstawiono zależność oddawanej mocy i sprawności triod pracujących w klasie B od współczynnika a; zależności te ob iczono na podstawie wzorów (6.44). Z przebiegu tych zależności wynika, że oporność obciążenia jednej galę-zi R,-_p przeciwsobnego stopnia wzmocnienia mocy na triodach pracujących w klasie B powinna być dobierana rzędu 1,5 g, lub więcej, jeżeli ta druga wartość jest dopuszczalna z punktu widzenia mocy oddawanej przez stopień.

Oduczanie stopnia wzmocnienia mocy na triodach w klasie B rozpoczyna' się od określenia niezbędnej mocy P _, jaką należy otrzymać od danej lampy, a następnie dobiera się odpowiednią triodę (zwykle podwójną) O malej wartości amplifikacji K, i mocy Pedop równej:

P.dop = (0,5-4-l)P_    (6.46)

Przyjmując napięcie na anodzie równe napięciu maksymalnemu lub zbliżone do napięcia maksymalnego, określa się oporność obciążenia anodowego jednej gałęzi układu:

R«-p = (l^-5-2)o,    (6.47)

Wartość oporności o_t wchodzącej do wzoru (6.47) bierze się z danych katalogowych lampy lub określa się wykreślnie dla prostoliniowej części statycznych charakterystyk wyjściowych.

Przykład 6.4. Obliczymy stopień wzmocnienia mocy na triodach pracujących w klasie B o mocy wyjściowej 140 W i współczynniku zawartości harmonicznych nie większym od 3“'o

Przyjmiemy, że sprawność transformatora wyjściowego, zgodnie z tablicą 5.3, przy takiej mocy wynosi 0,93; znajdziemy zatem, że moc P_, jaką powinny dawać lampy stopnia wynosi w przybliżeniu 151 W. W związku z tym dopuszczalna moc strat na anodzie każdej triody powinna wynosić: ^p.dop “ (0,5-M)P^ = (0,5-i-l) • 151 = (76-H51) W

295