Lobelia jeziorna (STROICZKA WODNA)
Rodzina: lobeliowate - Lobeliaceae
dna, zimozielona bylina o wysokości do 70 cm, której lody--iwiatowe są wzniesione nad wodę. Liście ma równowąskic, :. : ranę w rozetkę, zanurzone w wodzie. Wszystkie liście są na
- r.cu zagięte w dół i tępe, jakby ucięte. Kwiatostany są zwykle ' :erozgałęzione, typu grona; kwiaty zwisające, grzbieciste, bla-
- niebieskie. Owoc w postaci torebki pękającej od góry dwiema klapami. Populacje lobelii składają się zwykle z tysięcy oso-
raków, ponieważ oprócz nasion gatunek ten rozmnaża się po-rrnez rozmnóżki rozwijające się na kłączach.
_.piec - sierpień. Kwiaty nadwodne zapylane są przez owady, r miast podwodne pozostają zamknięte i ulegają samoza-.eniu.
Występuje tylko w wodach stojących, czystych, dobrze natlenionych i ubogich w składniki odżywcze - zaliczanych do typu jezior oligotroficznych. Rośnie w strefie przybrzeżnej, na głębokości 10-30 cm.
W Polsce bardzo rzadko, tylko na Pomorzu, w około 100 jeziorach nazywanych lobeliowymi. Zasięg gatunku obejmuje izolowane obszary w Europie (Belgia, Skandynawia, Wielka Brytania, Niemcy, Francja, kraje bałtyckie) i w Ameryce Północnej.
ZAGROŻENIA j_
Największym zagrożeniem jest eutrofizacja jezior spowodowana m.in. żywiołowym rozwojem turystyki. W „Polskiej czerwonej księdze roślin” gatunek zaliczany do zagrożonych wyginięciem.
Pod tradycyjną, ludową nazwą „car” lobelia została uwieczniona w balladzie Mickiewicza „Świteź”. Jest rośliną trującą, zawiera w swych tkankach alkaloid - lobelinę.