2
1

Ciemiężyca zielona

Veratrum lobelianum

Rodzina: liliowate - Liliaceae

łudniowo-wschodniej części Polski, od Bieszczad po Roztocze, rośnie także biało kwitnący podgatunek-ciemiężyca biała (V. album).

ZAGROŻENIA

Gatunek na niżu zagrożony zarówno z powodu niszczenia siedlisk, jak i pozyskiwania kłączy do celów leczniczych.

CIEKAWOSTKI

Jedna z bardziej trujących roślin, na pastwiskach omijana przez zwierzęta, groźna dla bydła i ow'icc, jeśli przedostanie się do słomy. W starożytności używana była przez Galów do zatruwania strzał. Kłącze zawiera substancje stosowane w leczeniu nadciśnienia, a także znieczulające w chorobach stawów i nerwobólach. Tradycyjna, ludowa nazwa rośliny to strzemie-szyca.

OPIS

Okazała bylina o mocnej, pełnej łodydze wysokości 0,6-1,5 m, gęsto pokrytej dużymi, jajowatymi liśćmi ułożonymi skrętolegle, zimująca w postaci kłącza. Na liściach bardzo dobrze widoczna równoległa ncrwacja. Kwiaty bardzo drobne, zie-lonkawożółte, liczne, zebrane w duży wie-chowaty kwiatostan na szczycie łodygi.

KWITNIENIE

Czerwiec - sierpień. Kwiaty zapylane są przez muchówki i motyle.

SIEDLISKO

Wilgotne lasy, źródliska, łąki; w górach aż po piętro alpejskie; na niżu głównie w lasach łęgowych i wilgotnych grądach. Na glebach wilgotnych lub mokrych o różnym pochodzeniu i odczynie, równie dobrze kwaśnym, obojętnym, jak i zasadowym.

WYSTĘPOWANIE

W południowej części Polski, najliczniej na wyżynach i w górach - w Tatrach, na Babiej Górze i w Karkonoszach. Zasięg gatunku obejmuje Europę środkową i południową, Kaukaz i rozległe obszary Azji aż po Ałtaj i Japonię. W po-