Bylina tworząca poduszkowa te, zimo-trwałe darnie wysokości 2-8 cm, przytwierdzone do podłoża grubymi, silnie rozgałęzionymi korzeniami. Liście drobne, do 3 cm długości i 0,8 cm szerokości, klinowate, błyszczące, ułożone w przyziemną różyczkę. Górna część blaszki liściowej ucięta i ząbkowana. Kwiaty gwia-zdkowate, niewiele wystające ponad darń, o płatkach różowofioletowych i bardzo głęboko wcinanych; średnica korony do 1,5-3 cm. Rurka kwiatowa biaława, kielich dwukrotnie krótszy od rurki. Roślina nic jest owłosiona; liście są delikatnie omączone.
Czerwiec - lipiec; kwiaty zapylane są przez owady, zwłaszcza przez pszczoły.
Rośnie w piętrze kosodrzewiny i alpejskim, na łąkach wysokogórskich, w kamienistych żlebach i na półkach skalnych, zwykle na południowych i zachodnich stokach, na podłożu o kwaśnym odczy
nie (np. granitowym); nigdy na wapieniach. Wymaga pełnego nasłonecznienia. W Alpach sięga do wysokości 3000 m n.p.m.
Tatry i Karkonosze. Gatunek rozprzestrzeniony w Alpach, Karpatach i Bałkanach, wszędzie zaliczany do zagrożonych wyginięciem.
Z uwagi na walory dekoracyjne zrywany lub wykopywany w celu przeniesienia do przydomowych ogródków.
W handlu dostępne są nasiona i sadzonki przeznaczone do uprawy ogrodowej. W naturze bardzo rzadko spotykana jest forma biało kwitnąca.
45