300 301 (2)

działanie dynamogeniczne prądu CP, podanego bezpośrednio na miejsce zmian, a prądu DF dla zmniejszenia objawów bólu. Równocześnie dla uzyskania poprawy krążenia należy zastosować prąd DF na zwoje gwiaździste.

W chorobie Raynauda poprawę uzyskuje się po miejscowym leczeniu prądem CP i użyciu prądu DF na układ sympatyczny.

Podobne postępowanie jest wskazane dla aciocyanosis.

W nerwobólu nerwu kulszowego prąd LP da efekt zmniejszający bóle, a CP — tonizujący. Jeżeli przyczyną nerwobólu są zmiany zniekształcające kręgów, zwichnięcie jądra galaretowatego, stany poza-palne lub gośćcowe, można wyłącznie zastosować prąd LP, aby uzyskać przemijające działanie przeciwbólowe.

W nerwobólu n. trójdzielnego poprawę uzyskuje się po CP.

W sympatalgiach podajemy prąd DF na odpowiednie zwoje układu wegetacyjnego, ponieważ miejscowe działanie prądu daje przemijający wynik przeciwbólowy.

W zwiotczeniu mięśni gładkich w ścianach narządów przewodu pokarmowego wskazane są słabe dawki prądu LP. Dla zmniejszenia objawów bólowych w przypadkach stanów kurczowych mięśni gładkich w narządach jamy brzusznej można wykorzystać efekt inhibicji prądu MF lub LP. Zabieg nie powinien przekraczać 2 minut. Przeciwwskazaniem do zabiegów w obrębie narządów jamy brzusznej są stany zapalne, zarówno ostre, jak i przewlekłe.

Przeciwwskazaniem zasadniczym jest przepływ prądów diadynamicznych przez serce i mózg.

,,Rytm synkopowy" ma specjalne zastosowanie do stymulacji mięśni niedowłacLnych.

Wytwarzany przez aparaturę niemiecką prąd MM — daje dobre wyniki w przypadkach zaników mięśniowych skutkiem bezczynności, działa tonizująco, wywołuje bezbolesne skurcze mięśniowe bez objawów tężcowych.

SZCZEGÓŁOWA TECHNIKA ZABIEGÓW

Technika zabiegów podana jest w zależności od umiejscowienia zmian chorobowych. Ustawienia elektrod:

Dłoń (w leczeniu odmrożeń). (Ryc. 175).

Dwie elektrody płytkowe (10X15 cm) owinięte grubym podkładem, ułożone w odstępie kilku cm na jednej płaszczyźnie. Palce dotykają jednej elektrody, staw nadgarstkowy oparty na drugiej. Dłoń łukowato wygięta. Przepływ prądu zgodny z przebiegiem naczyń krwionośnych. CP. 2—3 mA. Kilka minut.

Dłoń (w leczeniu choroby Raynaud i sinicy palców — (acrocya-nosis). (Ryc. 176).

Dłoń ułożona płasko pomiędzy dwoma elektrodami owiniętymi wilgotnym, grubym podkładem. CP, dawka do progu bólu, 2—3 minuty. Staw garstko wy (stan po urazie).

a)    Elektrody małe (0 2) ustawione na punkty bólu kolejno od strony grzbietowej i dłoniowej. DF lub CP. 2—4 mA. 2 minuty (każde ustawienie).

b)    Elektrody duże (0 5) wzdłuż przebiegu więzadeł kolejno na tylnej i przedniej powierzchni przedramienia. CP. 2—6 mA. 2 minuty (każde ustawienie).

Staw skokowy (stan po urazie).

Modyfikacje ustawień:

1) dwie elektrody małe 0 2 cm w imadle ustawiamy na okolicy ścięgna Achillesa (kolejno z obu stron podłużnie) oraz wokoło stawu skokowego na miejsca bolesne. LP. (dawka tolerancyjna) po 1—2 minuty; (ryc. 177);

Ryc. 177. Ustawienie elektrod „bliźniaczych" na stawie skokowym

Ryc. 178. Ustawienie elektrod na stawie skokowym

Ryc. 179. Ułożenie elektrod na stawie skokowym

2) dwie elektrody okrągłe 0 5 cm w imadle ruchomym ustawione są przeciwległe z obu stron. LP (dawka mocniejsza) 6—8 mA 2—3 minuty; (ryc. 178). Stosujemy zmianę polaryzacji;

301