307 (20)

przede wszystkim w celu wymiany środowiska (bufoni). Postępowanie z wykorzystaniem wirowania różnicowego homogenatów tkankowych i komórkowych przedstawiono na rycinie !2.IQa.

W tych warunkach uzyskane frakcjonowanie wykazuje niewielki stopień jedno-rodności strukturalnej zawiesiny (osadu). Można go zwiększyć stosując wirowanie równowagowe (izopiknotycznc. izokinctyczne - ryc. 12.1 Ob).

Uzasadnieniem formalnym wirowania równowagowego jest równanie (12.6), z którego wynika, że gdy p_c « p,. wtedy dz/d/ » 0.

Wirowane zawiesiny nanosi się na roztwór soli metalu ciężkiego (Cs. Rb), którego gęstość zmienia się wzdłuż osi probówki w sposób skokowy (gradient skokowy) lub ciągły (gradient liniowy). Zasadę formowania różnego typu gradientu liniowego z roztworów o różnych gęstościach CtCI przedstawiono na rycinie 12.11.

Oprócz CsCL który umożliwia otrzymanie gradientu gfssoici w zakresie 1,13—1.90 • 10* kg/m\ do wirowania preporatywuego zawiesin nukleoproteidów. wirusów oraz kwasów nukleinowych stosuje się octan cezu (I.CM0&-2.05 • 10* kg/m') i C*₂S0₄ (1.15-1.70 • 10* kg/m³). Wirowanie w gradiencie gęstości umożliwia rozdział DNA według składu nuklcotydowcgo.

• ) Ryc. 12.11. Zasada formowania ciągłego grubemu gęstości.

307