308 (36)

-JM

akza ad rodzaju regulacji. Zmieniają się tylko warunki pracy turbiny WP. orzy czym. gdy sprawność turbiny WP maleje, maleje wtedy też strumień ciepła doprowadzonego w przegrzewaczu międzystopniowym. przez co straty termiczne zostają częściowo skompensowane (rys. X 11.34).

9

Rys. XII.33. Praca pompy wody zasilającej przy obciążeniu częściowym dla regulacji stalociś-nieniowej (I^J. i poślizgowej (l^m

Rys. XII.34. Ekspansja w turbinie z przegrzewem międzystopniowym i regulacją napełnieniową. dławieniową i poślizgową. Przebieg za przegrzewem międzystopniowym identyczny we wszystkich

przypadkach

Wynaleziona przez Gleichmanna i Melana w latach trzydziestych reguła* cja poślizgów u znalazła praktyczne zastosow anie dopiero po wprowadzeniu układów blokowych po 1960 roku.

Sposób ten natrafiał początkowo na opory natury psychologicznej, gdyż dotychczas obsługa siłowni przyzwyczajona była do utrzymywania ciśnienia za kotłem na stałym poziomie. Spadek ciśnienia był zawsze rozumiany jako objaw awaryjny.

Interesujące jest natomiast, że spadek ciśnienia za stopniem regulacyjnym (przy regulacji napełnieniowej) lub za zaworem dławiącym, kontrolowany przez obsługę jako miernik obciążenia turbiny, nie wzbudzał nigdy obaw i był uważany za normalną właściwość maszyny.

Turbina pracująca w układzie poślizgowym ma budowę podobną jak w przypadku regulacji dławieniowej — nie posiada stopnia regulacyjnego. Temperatury w poszczególnych stopniach turbiny pozostają prawie stałe w zmiennych warunkach. Dzięki temu przy zmianie mocy nie pojawiają się dodatkowe naprężenia termiczne. Niezawodność turbiny w zmiennych warunkach wzrasta, czyli polepszają się jej zdolności manewrowe. Nie należy jednak zapominać, że w turbinie z regulacją poślizgową — bez stopnia regulacyjnego — podobnie jak w przypadku regulacji dławieniowej, temperatura pary w korpusie WP jest wyższa niż przy regulacji napełnieniowej. Z tej przyczyny wahania temperatury pary dolotowej mają większy wpływ na wytrzymałość materiału w części wlotowej cylindra WP.

Rachunek porównawczy wykazuje np., że dla zespołów o parametrach ISO bar, 535°C szybka zmiana temperatury pary świeżej o 10°C prowadzi do naprężeń termicznych równoważnych naprężeniom, jakie nastąpiłyby w turbinie z regulacją napełnieniową przy zmianie mocy o 10%, ale stałej temperaturze pary świeżej.

W efekcie dla ruchu poślizgowego (a także dla regulacji dławieniowej) wymagana jest bardziej precyzyjna regulacja temperatury pary świeżej. Korzyści systemu poślizgowego są bezsporne w turbinie, za to w kotle występują pewne negatywne skutki, zwłaszcza w obszarze odparownika lub walczaka. Przy zmianie obciążenia w warunkach ruchu poślizgowego zmienia się ciśnienie odparowania, zatem zmienia się temperatura nasycenia. W wymienionych elementach występują większe gradienty temperatury i naprężenia termiczne niż w układzie stałociśnieniowym.

Ze względu na system regulacji mocy bloku, polegający na działaniu nastaw-czym na palenisko kotła, blok parowy posiada dużą inercyjność. Turbina zmienia moc tylko tak szybko, jak szybko zmienia się produkcja pary w kotle. Chcąc przyspieszyć proces regulacji mocy bloku stosuje się regulację poślizgową modyfikowaną, polegającą na kombinacji systemu poślizgowego z napeł-nieniowym lub dlawieniowym.

W przypadku regulacji napełnieniowej turbina musi posiadać stopień regulacyjny, będący elementem kłopotliwym wytrzymałościowo. Turbina z regulacją dławieniową lub poślizgową nie ma stopnia regulacyjnego.