30 (41)

30

/. Podstawowe wfofci^vitu

rechn/esne mteritildw budowlanych

R)vunek 1.5. C/icry podstawowe typy struktury polimeru [I5|: a) liniowa z wznaeainymi wfcc-matycznie kilkoma krystulitami, b) rozgałęziona. C) it wiązaniami popr/ccznymi (nieznacznie usie-dowuna). d> silnie tuicctówana

więcej niż dwa wiązania aktywne (najczęściej w postaci chcmicznyth grup funk-cyjnych: -OH. -GOOH. -CHO, -NHa i innych). Co prowadzi do uiworzenlu roakromolckuły dwu- lub trójwymiarowej.

Wiązania kowalencyjne utrzymują całą strukturę tak mocno (rys. I.5dk że materiały te nic miękną przy ogrzewaniu. Stanowią one podstawę polimerów termoutwardzalnych (np. żywic fenolowo-tbrmaldehydowyeh i PF. żywić mocznikowych - UF) j chcmoutwardznlnych (np. żywic epoksydowych - EP, niektórych żywic poliuretanowych - PUR, tzw. duroplastów).

Ogólnie plastomery są to polimery, które pod wpływem naprężeń wykazują bardzo małe odkształcenie (mniejsze niż 1%) w temperaturze pokojowej, ponieważ ich temperatura przejścia z teologicznego stanu sprężysto-szklistego w lepko-spręźysty jest wyższa niż temperatura pokojowa.

Polimery o małym stopniu usiccłowania (rys. 19 są to materiały, które przy małych naprężeniach wykazują duże odkształcenia (do 1000%), gdyż ich temperatura zeszklenia jest niższa od temperatury pokojowej. Polimery tego typu nazywa się elastomerami (np. elastomery termoplastyczne — TPE, kauczuk naturalny - NR).

Wpływ zmian temperatury na cechy mechaniczne (£. a) strukturalnie różnych polimerów bezpostaciowych (amorficznych) przedstawia rys. 1.6. Jak widać, stan fizyczny szklisty dzieli się na zakres szklisty kruchy i szklisty z wymuszoną elastycznością, a temperaturą rozgraniczającą te dwa podstany jest temperatura kruchości 7*.