34 (87)

- 66

- 66

o o

W przedziale O f 54° oraz 126 ~ 180° składowa pionowa eiły pływotwórczej Księżyca •kierowane Jeet od środka Zie’% ei wzdłuz działanie siły ciężenie 1 nieznacznie    tyłki^-

zaniejeza jej wartość* Dla wartości kęta Z_N równego 54^B składowa pionowe wynosi zero*

w przedziale W® f 126° jest ona skierowana do środka Zieal i nieznacznie zwiększa wartość siły ciężenia. Wykorzystując równania /26/ 1 /27/ nożna udowodnić*    że

składowe pozioae 1 pionowe siły pływotwórczej Księżyca

Zwianiaję się w częściach    . w zależności od odległoś-

• U -

cl zenltalnej Księżyca Z^*

Tabela 1

wielkości relatywne składowych sił /f_h. f / w zależności od

odległości zenltalnej Księżyca Ł. /w częściach    / f2s]

O³

H	o°	45°	54°	90°	126°	135°	180°
^fh	0.0	♦ 1,5	H .4	0*0	-1.4	-1.5	O % O
1	♦2.0	♦0.5	0*0	-1.0	0 il to	♦0,5	♦2.0

Rozważania* które prztprowadzlliśny dla sił pływotwórczych spowodowanych dzlałanlaa Księżyca i możemy analogi-cznxa zastosować dla dowolnago- ciała niabiaakiago* w za-aadzia nia tylko dla Słoóca* chociaż praktycznie ograni-czaay alę do tych dwóch ciał nlebieaklch*

H '-i--'-_I H H HHHI

2.4. Statyczna teoria pływów

Statyczna teoria pływów Isaaca Newtona oparta na obliczeniu potencjału siły pływotwórczej, aimo wielu _ niedo-

akonełości wynikających z samych załoZeń i przyjętych uproszczeń,pozwala na jakościowe wyjaśnienie podstawowych

charaktarystyk zjawiska pływów. Uproszczeniami przyjętymi

w tej teorii są przede wszystkim założenia, że ocean obej-

muje całą powierzchnię Ziemi, ±e występuje brak lepkości cieczy, brak tarcia wewnętrznego, żę.masy wód nie posiadaj ę inercji, a w każdym momencie potencjał sił piywo-twórczych winien być równy różnicy potencjałów siły cią-żenza na średnim poziomie morza i poziomie aktualnego pływu.

Wróćray Jeszcże raz do równowagi sił działających w układzie Ziemia - Księżyc, aby określić wzniesienie pływu /wzrost lub obniżenie poziomu wód od ich wartości średniej/ w wyniku potencjału sił pływotwórczych. Na elementarną cząstkę wody w punkcie P_x działają siły /rys. 2.5/:

- przyciągania masą Księżyca t

/itzór 12/

- odśrodkowa układu Ziemia - Księżyc;

Wypadkowa ' tych sił powoduje ukształtowanie się poziomu morza, który Jest zawsze prostopadły do kierunku Jej działania. Rzutując następnie te trzy siły na składową styczną i normalną do ppwierzchni Ziemi w punkcie P i posługując się^schematem oznaczeń osi-jak na rysunku 2.5, .2.12, otrzymamy;