353 (15)

dwa parametry: wielkość napięcia przekładająca się na natężenie prądu elektrycznego oraz czas trwania bodźca elektrycznego Generowane bodźce mają więc charakter bodźców prostokątnych przedstawionych na rycinie I4.9a. Zauważyć należy, źe jeżeli wielkość bodźca na osi OY zostanie opisana natężeniem prądu, pole powierzchni prostokąta ilustruje liczbę ładunków elektrycznych wprowadzonych do komórki <(? = /• I).

Układ mierzący aktualny potencjał błony przedstawiony po prawej części schematu umożliwia nam śledzenie na oscyloskopie zmian potencjału na błonie spowodowanych z jednej strony przez działający bodziec elektryczny, z drugiej natomiast będących wynikiem prądów przepływających przez błonę w trakcie zmian potencjału czynnościowego. W przypadku hodica podpnygowego przebieg zmian potencjału na błonie przedstawiono na rycinie I4.9b. Widzimy na niej. te wzrost potencjału błony nie jest proporcjonalny w czasie, stosownie do stałego w czasie napływu ładunków elektrycznych, lecz ma charakter wykładniczy Jest to zw iązane z jednej strony z pojemnością elektryczną błony, z drugiej zaś z działaniem mechanizmów przywracających błonie potencjał spoczynkowy, których sprawność jest w pewny m zakresie proporcjonalna do różnicy między potencjałem aktualnym a spoczynkowym.

Ryc. 14.9. Prostokątny bodziec pod progowy dcpolary żujący błonę (a), zmiana potencjału błonowego w odpowiedzi ru ten bodziec (b).

Głównym celem opisywanego eksperymentu jest określenie, przy jakich kombinacjach wielkości bodźca i czasu jego trwania potencjał czynnościowy powstaje, a przy jakich nie. Problem można również sprowadzić do poszukiwania minimalnej wielkości bodźca przy określonym czasie jego trwania, który wyzwala potencjał czynnościowy. Wynik lak przeprowadzonego eksperymentu przedstawiono na rycinie 14.10. Widać na niej. że w miarę wydłużania się czasu trwania bodźoa coraz

353