33 (388)

Rozdział 3

V.

Rys. 36. Finka.

W Europie, którą ocl najodleglejszej starożytności zalewały hordy rasy tatarskiej, ich potomkowie zachowali często w swych językach, jak węgierski i fiński, ślady jaśniejsze swego pochodzenia azjatyckiego, aniżeli to można dostrzec w ich obecnych typach ubarwienia skóry i rysów twarzy. Dotąd wszakże fińczycy (rys. 35 i 3(>) nie zatracili swych odrębnych rasowych, odróżniających ich od szwedów. śród których mieszkają, a nędzni Japończycy zdradzają w pewnych znakach podobieństwo do swych krewniaków syberyjskich, którzy, jak i oni, koczują ze swemi reniferami na granicach krain biegunowych.

Rys. 37. Maiajczycy.

Rasy ludzkości

83

ifys. 38. Malajczycy.

Jeżeli badanie ras świata posuniemy po za ten kres, zagadka stanie się ciemniejsze). Na półwyspie Malajskim, na południowo-wschodnim krańcu Azji. ukazują się pierwsi członkowie rasy małajskiej, stanowiący, zdaje się, odległą gałąź mon-gułów. która zamieszkuje Sumatrę, Jawę i inne wyspy archipelagu Wschodniego. Rysunki 37 i 38 są wizerunkami rnalajczyków bardziej ucywilizowanych, podczas gdy rys. 39-ty przedstawia dajaków z Borneo, którzy ukazują nam rasę w stanie (dzikszym, a może mniej zmieszanym. Od archipelagu Malajskiego ciągną się w ocean Spokojny pasma wysp, naprzód Mikronezyjskich, a potem Polynezyjskich. aż wreszcie dosięgamy wyspy Wielkanocnej na wschodzie i Nowej Zelandji na południu. Mikronezyjczycy ł polynezyjczycy dowodzą związku z malajczykami mową i mniej lub więcej budową ciała. Nie są to jednak malajczycy właściwi; widzimy śród nich twarze podłużne, nosy wązkie i małe, co nam przypomina oblicze europejskie, a uwidocznia się na wizerunku mikronezyjczyka (rys. 40), którego umieszczamy tu jako przedstawiciela tej rozmaitej grupy ludów. Maorzy stoją jeszcze dalej od czystych rnalajczyków, jak to widać po ich włosach kędzierzawych i nosach często wydatnych, a nawet orlich. Wydaje się prawdopodobnym, że jakaś rasa azjatycka, ściśle spokrewniona z malajczykami, mogła rozjeść się po wyspach oceanu Południowego, zmieniając swój typ właściwy przez krzyżowanie z ciemnemi melanezy-czykami, tak, że obecnie ludność rozmaitych grup wysp często różni się wielce powierzchownością. Ta rasa marynarzów znalazła nawet swą drogę do Madagaskaru, gdzie ich potomkowie zmieszali się mniej łub więcej z ludnością lądu afrykańskiego.

Zwracając się teraz do podwójnego lądu Ameryki, spotykamy w tym świecie Nowym zagadnienie rasowe, całkiem różne od istniejącego w Starym. Podróżnik,

J