382 383 (4)

wą wtórnika emiterowego można przy tym uważać dla częstotliwości sygnału za równą oporności wejściowej tranzystora, obliczoną na podstawie

R_d

(7.100), połączonego równolegle z opornością'--—. Wartość k_u oblicza

1—kuif

się w tym przypadku również z (7.100), przyjmując R* równe równolegle połączonym R_e, Ko, K, i R,.

Przy stosowaniu wtórnika emiterowego jako stopnia wyjściowego prawie cały prąd sygnału stopnia poprzedniego płynie przez obciążenie kolektora tego ostatniego na skutek dużej oporności wejściowej wtórnika emiterowego, co mocno zmniejsza współczynnik wzmocnienia prądowego poprzedzającego obwodu kolektora oporność dodatkową Rj równą (0,2...0,5) R*. a punkt połączenia Rj i R* połączyć przez kondensator C z emiterem. Kondensator C powinien mieć dla dolnej częstotliwości roboczej oporność dużo mniejszą niż R* (rys. 7-25b). Oporność równoważna w obwodzie kolektora stopnia poprzedniego rośnie przy tym do wartości

, gdzie k_tt i_r— współczynnik wzmocnienia napięcia wtórni-

R* +

1 k_uir

ka emiterowego, określana wzorem (7.100); zwiększa to znacznie prąd sygnału w obwodzie wejściowym wtórnika.

Przy doprowadzeniu do wejścia wtórnika katodowego sygnałów impulsowych o stromym czole, pojemność C₀ będąca obciążeniem wtórnika ładuje się i rozładowuje ze stałą czasową dla górnych częstotliwości

T

s

(7.110)

(rys. 7-20) w wyniku czego w chwili początkowej impulsu całe jego napięcie zostanie doprowadzone między siatkę a katodę. W miarę ładowania się kondensatora C₀ napięcie sygnału między siatką a katodą maleje (1 + S_kR) razy, zbliżając się do wartości ustalonej mniejszej niż amplituda początkowa.

Dlatego też przy doprowadzeniu na wejście wtórnika katodowego szybko rosnących i malejących impulsów (o stałej czasowej wzrostu i spadku dużo mniejszej niż r_B) między siatką i katodą lampy pojawiają się nagłe wyskoki napięcia (rys. 7-26c).

Jeżeli doprowadzimy do wejścia napięcie o dodatnim skoku (odpowiadającym czołu impulsu o dodatniej polaryzacji lub tylnemu zboczu impulsu o polaryzacji ujemnej) i wysokiej amplitudzie sygnału, to napięcie na siatce sterującej lampy może się okazać przez pewien czas dodatnie (pionowe kreski na rys. 7-26c). Wywoła to pojawienie się prądu siatki, który przepływając przez

R, wytworzy dodatkowe napięcie ujemne na siatce sterującej, a to z kolei zwiększy znacznie czas ustalania się stopnia.

Przy ujemnym skoku napięcia wejściowego (czoło impulsu ujemne, tylko zbocze dodatnie) i dużej amplitudzie sygnału napięcie ujemne na siatce sterującej będzie tak duże, że lampa może zostać na pewien czas zablokowana (poziome kreski na rys. 7-26c). Po zablokowaniu lampy zmiany napięcia na obciążeniu będą się odbywały z większą stałą czasową wynoszącą

(7.111)

co może również znacznie zwiększyć czas ustalania się.

Rys. 7-26. Przeciążenie wtórnika katodowego za pomocą impulsów o zbyt stromym czole

W celu uniknięcia wyskoków napięcia w obwodzie siatka-ka-toda wtórnika katodowego przeciążających lampę, zwiększających czas ustalania się i uniemożliwiających odprowadzenie ze stopnia maksymalnej amplitudy sygnału, którą można by uzyskać przy braku wyskoków, wystarczy czas ustalania wtórnika katodowego t_uwk uczynić równym lub mniejszym niż czas ustalania t_ui impulsów doprowadzanych na wejście stopnia, tzn.

(7.112)

(7.113)

— 2,2 Co Rf| ^ tui

Rozwiązując (7.112) względem R,_t otrzymamy

n    ^uvk    ^ ^<il

¹    2,2 C, ^ 2,2 C,

383