3 (2021)

nie dopłaty do wypoczynku i jej wysokość uzależnione są od kryteriów socjalnych, tj. od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej zainteresowanego pracownika i jego rodziny (art. 8 ust. 1 ustawy o funduszu). Jednak brak jest podstaw, by zakładowy regulamin funduszu uzależniał przyznanie świadczenia od uregulowań w tym zakresie obowiązujących u innego pracodawcy.

Oboje z mężem zatrudnieni jesteśmy w tym samym zakładzie pracy. Czy w związku z tym każde z nas może ubiegać się o dofinansowanie z funduszu socjalnego do wypoczynku dla członków naszej rodziny, np. do kolonii dla dzieci?

Ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych nie zawiera żadnych przepisów normujących uprawnienia socjalne współmałżonków zatrudnionych u tego samego pracodawcy. W związku z tym zagadnienia te mogą być przedmiotem regulacji wewnątrzzakładowych.

Biorąc pod uwagę przepisy art. 2 pkt 5 ustawy o funduszu, określające osoby uprawnione do korzystania z pomocy socjalnej w zakładzie, każdy z pracowników zatrudnionych u danego pracodawcy ma prawo ubiegać się o świadczenie socjalne. Dotyczy to również współmałżonków zatrudnionych u tego samego pracodawcy. Jednak brzmienie cytowanego na wstępie art. 8 ust. 1 ustawy o funduszu uzależniające przyznanie oraz wysokość świadczenia od spełniania przez zainteresowanych pracowników kryteriów socjalnych może oznaczać, że w regulaminie pracodawca w uzgodnieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi wprowadzi postanowienie przewidujące przyznanie jednej dopłaty do wypoczynku dziecka (np. w kwocie podwyższonej w stosunku do ewentualnie przysługującej przy określonym dochodzie na osobę w rodzinie - dopłaty z funduszu). Należy stwierdzić, że świadczenia socjalne są uznaniowe. O tym, czy dany pracownik otrzyma z zakładu pracy dofinansowanie do wypoczynku swojego lub dla swoich dzieci i w jakiej wysokości, decydować powinny wyłącznie kryteria socjalne.

Czy istnieją określone przepisami wysokości dopłat z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do wypoczynku?

Nie ma takich powszechnie obowiązujących uregulowań. W zależności od ilości posiadanych środków funduszu w danym roku kalendarzowym każdy pracodawca w uzgodnieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi (lub w przypadku ich braku z przedstawicielem pracowników - art. 8 ust. 2 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych) samodzielnie ustala w regulaminie funduszu wysokości dofinansowania do różnych form wypoczynku z uwzględnieniem sytuacji materialnej pracowników.    ^

Jestem zatrudniona u pracodawcy tworzącego fundusz świadczeń socjalnych w niepełnym wymiarze czasu pracy, tj. na 3/4 etatu. Ilekroć ubiegam się o dofinansowanie do wypoczynku, przy moim dochodzie na osobę w rodzinie otrzymuję 3/4 kwoty dofinansowania w stosunku do osób, które są zatrudnione w pełtiym wymiarze czasu pracy i mają taki sam dochód na osobę w rodzinie. Czy taka praktyka jest prawidłowa?

O wysokości świadczenia socjalnego, jakim jest dofinansowanie do wypoczynku, decydować powinny kryteria o charakterze wyłącznie socjalnym (sytuacja życiowa, rodzinna i materialna osoby uprawnionej). Wymiar czasu pracy oraz staż pracy nie są kryteriami socjalnymi w rozumieniu przepisów ustawy o funduszu i nie powinny decydować ani o przyznaniu, ani o wysokości świadczenia.

W zakładowym regulaminie zapisano, że z różnych dopłat do wypoczynku w pierwszej kolejności mają prawo korzystać pracownicy posiadający rodziny wielodzietne, osoby samotnie wychowujące dzieci oraz pracownicy zatrudnieni w szczególnie u-ciążliwych warunkach pracy. Czy przyjęcie takiego postanowienia jest zasadne? Przecież odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych jest naliczany na wszystkich pracowników.

Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych jest funduszem spożycia zbiorowego. W związ-

INFOR

SERWIS P-P nr 26 (1 90) 1 999 r.