Z. J amfo A. tocioti i frgo ictiinafogir. Wir5W#u 2005 ISBN &>?)!-144? 1-9.0 by WN PWN 2005
V -objętość elementu [m3],
t, -temperatura zewnętrzna (otoczenia), [CC|.
Lewa strona równania (19.3) oznacza ilość depta w mieszance betonowej, a prawa strona określa straty ciepła.
Zwykle oblicza się jedną z niewiadomych, np. t. k lub tK i odpowiadające mu t,v przy ustaleniu i przyjęciu pozostałych wartości. Pamiętać przy tym należy, że temperatura początkowa mieszanki betonowej nie może być wyższa niż określona w tablicy 19.3 (nierównomierne wiązanie).
Dla obliczonej wartości współczynnika przenikania ciepła k dobiera się osłony izolacyjne. Gotowe rozwiązania można znaleźć wr różnych instrukcjach lub ustalić je według indywidualnych obliczeń - tablica 19.4.
Jako osłony izolacyjne stosuje się maty słomiane, płyty pilśniowe, styropian, papę, brezent, folie z tworzyw sztucznych lub specjalne koce z brezentu i wrełcn mineralnych.
W okresie zimowym można stosować nagrzewanie w temperaturach podwyższonych (od 20 do 40°C) lub w temperaturach wysokich (od 60 do tS0°C). W obu przypadkach jako medium grzewcze wykorzystuje się cieple powietrze parę wodną energię elektryczną - promienie podczerwone.
Sposób nagrzewania zależy od stosowanego medium i typu konstrukcji. W warunkach budowy stosuje się zwykle tylko nagrzewanie w podwyższonych temperaturach. Czas nagrzewania zależy od wymaganej wytrzymałości, jaką ma się uzyskać po zakończeniu nagrzewania.
Nagrzewanie w wysokich temperaturach elementów we wznoszonym obiekcie może być praktycznie zastosowane tylko metodą elektronagrzewu. Nagrzew innymi sposobami może mieć zastosowanie tylko przy polow ej prefabrykacji i przebiega według tych samych zasad co nagrzewanie w zakładach prefabrykacji w tzw. krótkich cyklach (pkt 18).
2 3 4
19.4. Przekroje mat grzejnych: 1 - brezent, 2 - izolacja termiczna, 3 - izolacja przeciwwilgociowa,
4 przewody elektryczne grzejne