422 (14)

Z. J amfo A. tocioti i frgo ictiinafogir. Wir5W#u 2005 ISBN &>?)!-144? 1-9.0 by WN PWN 2005

w postaci włókien. Prowadzone w święcie badania wykazały, że jako dodatek włóknisty nadają się odcinki włókien stalowych, polipropylenowych, nylonowych i z wielu innych tworzyw sztucznych, ale i także włókna roślinne. Opracowano również technologię włókien szklanych ze specjalnego szklą odpornego na alkaliczne środowisko betonu. W rzeczywistości, do betonu dodaje się w zasadzie tylko włókna metalowe, a pozostałe do zaczynów' lub zapraw, mimo stosowanej wspólnej nazwy „fibrobetony”. Są wyjątki.

Każde z dodanych włókien prowadzi do określonej zamierzonej korzyści w stosunku do betonu (matrycy) bez włókien. Korzyść tę można określać wielkością energii np. dla ugięcia, dla odporności, dla zniszczenia, co ogólnie można scharakteryzować wykresem podanym na rys. 20.4.

Pole „1” oznacza energię dla matrycy, a pole „2" dla fibrobetonu. X - oznacza zmianę wielkości cechy, a Y - zmianę wielkości skutku (np. obciążanie (X) wywołuje odkształcenia (Y)).

Beton z cienkim włóknem stalowym nazywa się w- Polsce drutobetonem. Produkcja. wykonywanie i pielęgnacja drutobetonu nie odbiegają od sposobów stosowanych przy betonie zwykłym poza tym. że do betoniarki wrzuca się dodatkowo przewidzianą ilość ciętego drutu stalowego, który musi zostać jednolicie rozprowadzony w mieszance betonowej.

Istotny efekt dodatku drutu obserwuje się w betonach o uziarnicniu do 8 mm i coraz mniejszy w miarę dalszego w zrostu w ielkości ziaren kruszywa, mimo wydłużania włókien.

Stosuje się drut o średnicy od 0.15 do 0.80 mm i długości ok. 25 do 60 mm. Wyjątkowo do 80 mm. Do 1 m* mieszanki wprowadza się ok. 40 do 160 kg drutu, co stanowi od 0,5 do 2.0% objętości betonu. Dolna graniczna ilość drutu wynika z efektów' obniżenia skurczu, a górna z podniesienia wytrzymałości na zginanie. Druciki dłuższe niż 40 mm poważnie pogarszają urabialność mieszanki, tak że wymagana jest korekta ilości składników podstawowych. Najłatwiej dozować jest druciki o gładkiej powierzchni, ale ze względu na korzyść płynącą z powiększania przyczepności, a właściwie z siły zakotwienia powszechniej stosuje się druciki innych kształtów' - rys. 20.5.

Do głównych cech wynikających ze stosowania dodatku ciętego drutu zalicza się:

•    podwyższenie nawet trzykrotne wytrzymałości na rozciąganie przy zginaniu oraz na skręcanie,

•    obniżenie skurczu o 20 do 40%j,

•    podwyższenie wytrzymałości na ściskanie i rozciąganie do 15%,

416