421 (11)

Z. J amfo A. tocioti i frgo ictiinafogir. Wir5W#u 2005 ISBN &>?)!-144? 1-9.0 by WN PWN 2005

•    uziarnicnic kruszywa o d„_m < 1/3 grubości warstwy i jednocześnie nic większe niż 16 mm,

•    kruszywa skalne. Jeśli w szczególnym przypadku wymagany jest beton o wyższej odporności na ścieranie, stosuje się jako wypełniacz zamiast kruszywa skalnego stłuczkę porcelanową (2-8 mm), strużyny i opiłki ze stali nierdzewnej (1-5 mm), żeliwo twarde (2-8 mm), a ostatnio stwierdzono, że również drutobeton charakteryzuje się niską ścieralnością (poślizg po powierzchni drucików),

•    domieszki, a zwłaszcza plastyfikator w celu obniżenia W/C,

•    konsystencja gęstoplastyczna lub wilgotna,

•    ilość zaprawy w I m' mieszanki betonowej:

-    450 dni ' dla konsystencji plastycznej,

-    425 dm' dla konsystencji wilgotnej,

•    układanie, najlepiej na warstwę jeszcze niezw iązanego betonu podkładowego.

W przypadku układania na betonie stwardniałym, należy jego powierzchnię skuć,

oczyścić i nawilżyć w^fodą. Wskazane jest stosowanie warstwy sczepnej. Ze względu jednak na koszt, zaleca się ją stosować do niewielkich powierzchni lub koniecznie przy naprawach przez uzupełnianie (reprofilację).

Warstwę sczepną wykonuje się z drobnoziarnistej zaprawy polimerowo-cementowej. Zaprawa jest do nabycia w handlu w pełnym zestawie suchych składników, do której dodaje się w^rodę bezpośrednio przed ułożeniem.

Warstwę betonu zagęszcza się wibratorem listwowym i pielęgnuje w wilgoci przez okres 14 dni.

Wytrzymałość betonu na ściskanie musi być > 30 MPa, a nasiąkliwość < 5% masowo.

Maksymalne ziarna kruszywa < 1/3 grubości wylewki przeciwściernej.

W celu uzyskania wybitnie wysokiej odporności na ścieranie utwardza się powierzchnię betonu przez posypanie jej i wciśnięcie wraz z zatarciem: kruszywa z karborundu. którego wielkość ziaren powinna wahać się w granicach od 1 do 3 mm, lub z korundu o w ielkości ziaren od 1 do 5 mm. Ponad 80% ziaren powinno mieć wymiary powyżej 1 mm. Na Im² powierzchni należy zastosować co najmniej 500 g kruszywa.

Obniżenie ścieralności powierzchni posadzek betonowych można też uzyskać przez ich zaimpregnowanie odpowiednimi komponentami z żywic syntetycznych dostępnych w handlu. Stosowany może być w tym celu również krajowy preparat pod nazwą Harto-bet, choć nic przynosi to, niestety, trwałych efektów'.

Ze względów eksploatacyjnych żąda się czasem, aby nawierzchnia nie miała właściwości iskrzenia przy uderzeniach. Nawierzchnie betonowe, zwłaszcza z wszystkimi podanymi wyżej dodatkami wzmacniającymi nie spełniają tego warunku. Odporność na ścieranie wymagana jest przede wszystkim od betonu stosowanego do nawierzchni drogowych i lotniskowych oraz do posadzek w pomieszczeniach przemysłowych.

20.6. Betony z dodatkiem składnika włóknistego (fibrobetony)

Materiały o budowie włóknistej wykazują z reguły wyższy stosunek wytrzymałości na rozciąganie i zginanie do wytrzymałości na ściskanie, niż ma to miejsce w betonie zwykłym; odpowiada to betonom o niższej kruchości.

Beton zwykły jest typowym materiałem kruchym o niekorzystnej mikrospękanej strukturze wewnętrznej. Stąd powstała myśl, aby w strukturę betonu wprowadzić dodatek