468 (11)

Z. J amfo A. tocioti i frgo ictiinafogir. Wir5W#u 2005 ISBN &>?)!-144? 1-9.0 by WN PWN 2005

mikrokniszywowych w szerokim przedziale jakości i dlatego spotyka się w praktyce odmiany o różnych nazwach, choć rzeczywiście dotyczą one tego samego rodzaju betonu.

Podstawowym betonem mikrokruszywowym produkowanym w Polsce jest auto-klawizowany beton komórkowy, wykonywany z mielonego piasku lub popiołu lotnego i z mieszanego spoiwa cementowo-wapiennego. Metoda produkcji tego betonu jest najbardziej oryginalną z polskich opracowań technologii betonów mikrokruszywowych i nosi nazwę „Unipol” (uniwersalna polska metoda). W metodzie tej uzyskuje się lepszą aktywność spoiwa dzięki przemieleniu go wspólnie z częścią mikrokruszywa.

Betony komórkowe mają pory o w miarę regularnej kulistej budowie, równomiernie rozmieszczone, wielkości od 0,5 do 3 mm. Uzyskuje się je przez spulchnianie mieszanki betonowej środkami gazotwórczymi - najczęściej proszkiem aluminiowym bądź pianotwórczymi - zazwyczaj powierzchniowo aktywnymi. Ze względu na korzystniejsze właściwości techniczne i ekonomiczne zdecydowanie więcej produkuje się gazobetonów.

22.7.3. Właściwości fizyko-mechaniczne

Cechy fizyko-mechaniczne betonów mikrokruszywowych zależą od rodzaju stosowanych materiałów, kształtu i wymiaru porów, warunków formowania struktury i twardnienia oraz od innych ubocznych czynników. Dlatego bardziej dokładnie można określać cechy tylko konkretnych betonów i dla konkretnych warunków produkcji. Poniżej podano charakterystykę techniczną w ogólnym ujęciu.

•    Gęstość objętościowa. Gęstość objętościowa betonów komórkowych waha się w granicach od 350 do 750 kg/m\ Naturalna wilgotność takich betonów wynosi 4-6% (objętościowo).

•    Wytrzymałość na ściskanie. Wytrzymałość na ściskanie betonów mikrokruszywowych podwyższa się wraz ze wzrostem gęstości pozornej. Wytrzymałości na ściskanie betonów mikrokruszywowych produkowanych w Polsce wahają się na ogól w granicach od 1 do 7.5 MPa. Określa się je na kostkach o boku 10 cm. Wytrzymałość na ściskanie w stanie wysuszonym jest od 40 do 50% wyższa w stosunku do wytrzymałości przy zawilgoceniu od 10 do 15% (objętościowo).

•    Skurcz. Wielkość skurczu wynosi około 0,5 mm/m w naturalnym stanie wilgotności (4-6%' objętościowo) i wzrasta o około 30% przy spadku wilgoci do 2%.

•    Mrozoodporność. Dobrze wykonany beton uzyskuje z reguły pełną mrozoodporność.

•    Przewodność cieplna. Przewodność cieplna rośnie wraz ze wzrostem gęstości objętościowej i zawilgocenia. Współczynniki przewodności cieplnej A dla betonów w stanie naturalnej w ilgotności (4-6%) wahają się od 0,10 dla odmiany 400 do 0,30 dla odmiany 700 [W/(m • K)].

Wzrost wilgotności do 12% wywołuje wzrost współczynnika przewodności cieplnej o około 50%, a przy wilgotności 20% o 100%.

•    Promieniotwórczość. Kruszywa, dodatki oraz betony lekkie z kruszyw sztucznych przeznaczone do betonów na obiekty o stałym pobycie ludzi lub zwierząt wymagają kontroli promieniotwórczości wg Instrukcji 1TB 234. Z reguły nie są przekroczone dopuszczalne wielkości, gdyż zbyt promieniotwórcze kruszywa nie są dopuszczone do stosowania. W razie potrzeby, badania promieniotwórczości przeprowadzają tylko upoważnione instytucje, np. Instytut Techniki Budowlanej w Warszawie.