429 (12)

Z. J amfo A. tocioti i frgo ictiinafogir. Wir5W#u 2005 ISBN &>?)!-144? 1-9.0 by WN PWN 2005

Spoiwo dobiera się pod kątem aktywności w stosunku do wody. Najkorzystniejsze są cementy CEM I, gdyż wiążą najwięcej wody. W celu zwiększenia wartości ochronnej betonu stosuje się odpowiednio ciężkie betony, grubsze mury i do betonu dodaje się węglik boru lub chlorek litu, które to dodatki zatrzymują większą ilość wody w strukturze betonu.

Beton ochronny musi cechować się małą odkształcalnością, zwłaszcza termiczną, i dużą trwałością.

W zależności od zastosowanego rodzaju kruszywa ciężkiego betony ciężkie przybierają nazwy, np.: betonów magnetytowych, limonitowych czy barytowych. Współczynniki rozszerzalności termicznej betonów są o 25 do 40% mniejsze niż betonów na kruszywach skalnych.

W przypadku, gdy betony ciężkie pracują jednocześnie w podwyższonej temperaturze ( > 25^C'C), dla ochrony przed parowaniem w^rody należy je pokryć powloką paro-szczelną, np. przez obudowanie blachą lub przez nałożenie powłok paroszczelnych dostosowanych odpornością do temperatury. Betony ciężkie narażone jednocześnie na wilgotne środowisko nie mogą zawierać złomu metalowego ze względu na korozję. Betony barytowe nie mogą być stosowane, jeśli będą się stykać z przepływającą wodą. Ogólnie zresztą betony barytowe mają gorsze właściwości techniczne niż betony li-monitowe.

Problemy wykonawcze

Aby uniknąć segregacji składników, czemu sprzyja ciężkie kruszywo, mieszanka betonowa powinna być bardzo lepka. Wielokrotnie zwiększoną lepkość mieszanki, przy jednoczesnym zapewnieniu urabialności, uzyskuje się stosując zamiast piasku naturalnego drobne kruszywo limonitowe oraz dodatki uplastyczniające.

Mieszankę miesza się w zwykłych betoniarkach, uwzględniając jednak przy dozowaniu wyższe gęstości kruszywa. Czas mieszania powinien wynosić co najmniej 2 minuty.

W wielu przypadkach stosuje się za granicą dwuetapowe betonowanie (pkt 17.8.2.), wtłaczając zaprawę cementową we wcześniej ułożony stos kruszywa ciężkiego. Opanowano także sposób transportu pompowego (pkt 17.4.3).

Betony żywiczne jako ochrona przed promieniowaniem

Na przenikanie promieni neutronów i gamma okazały się odporne różne polimery termoplastyczne i termoutwardzalne. Szczególnie cenne są te, które zawierają większą ilość wodoru. Stąd też do wykonywania osłon ochronnych przed promieniowaniem stosuje się betony żywiczne (epoksydowe, poliestrowe) w połączeniu z kruszywem ciężkim, np. barytem, wykorzystując w ten sposób zarówno zalety polimerów, jak i kruszywa (pkt 20.14).

20.10. Betony żaroodporne i ogniotrwałe 20.10.1. Pojęcia

Betony pracujące w temperaturach powyżej 250°C muszą mieć specjalne właściwości i dlatego wyróżnia się według krajowych ustaleń:

•    betony żaroodporne - przeznaczone do pracy w temperaturach do 12(K)°C.

•    betony ogniotrwałe przeznaczone do pracy w temperaturach powyżej 1200°C.