Efekty w układzie naczyniowym narządów uzyskane są zarówno na drodze odruchowej, jak i przez działanie wyzwolonej histaminy i acetylocholiny.
Objawy uboczne przy leczeniu ultradźwiękami
Bóle występujące po upływie 2—3 dni po zabiegu miejscowym są odczynem przemawiającym za podostrzeniem zmian chorobowych. Do ogólnych objawów niekorzystnych zaliczamy: niepokój, podwyższenie ciśnienia, zawroty głowy, nudności i bóle w okolicy pozamostkowej. Objawy powyższe występujące bezpośrednio po zabiegu przemawiają za chwiejnością układu wegetacyjnego u tych chorych.
Wskazania
Sprawy zapalne przewlekłe stawów, mięśni, nerwów. Zmiany zniekształcające i zesztywniające w obrębie stawów i kręgosłupa (Arthrosis, spondyloarthrosis deformans). Nerwobóle. Blizny i bliznowce. Sc/ero-dermia. Choroba Raynauda.
Przeciwwskazania
Wyłączamy z obszaru nadźwiękawiania narządy wrażliwe na działanie UD: mózg, rdzeń, serce, macicę ciężarną, gruczoły rozrodcze oraz nasady kości długich w okresie wzrostu.
Przeciwwskazane jest stosowanie UD w nowotworach, ze względu na ich szybki wzrost po dawkach terapeutycznych oraz niebezpieczeństwo przerzutów.
Do przeciwskazań należą również: gruźlica, rozstrzenie oskrzeli, krwawiące wrzody żołądka i dwunastnicy oraz nerwobóle o nie wyjaśnionej etiologii.
Zaleca się specjalną ostrożność w leczeniu zmian miejscowych u chorych w wieku powyżej lat 60, ze zmianami miażdżycowymi, w przypadkach stenokardii, dystonii układu wegetacyjnego oraz gdy stwierdza się objawy zaburzeń czucia powierzchownego.
DAWKOWANIE ULTRADŹWIĘKÓW
Miarą jednostkową mocy UD (J) jest W/cm2. Jako ogólną wartość mocy przyjmuje się całkowitą energię wysyłaną w jednostce czasu przez powierzchnię czynną głowicy. Aby ją obliczyć, należy moc dawki pomnożyć przez wielkość powierzchni głowicy.
Aparatura może być wyposażona w głowice duże, o powierzchni 10 cm2 i 6,4 cm2, oraz małe: 4 cm2 i 1,4 cm2.
Uwzględniamy (wg Wiedau) następujący podział dawek:
dawki słabe: od 0,05 do 0,5 W/cm2;
dawki średnie: od 0,5 do 1,5 W/cm2;
dawki mocne wyjątkowo stosowane — do 2 W/cm2.
Jako granicę dawki terapeutycznej przyjęto 2 W/cm2.
Dawki powyżej 2 W/cm2 stosowane są wyłącznie do badań doświadczalnych.
Ogólna wartość dawki, jako tzw. „wielkość bodźca", nie podlega prawu: i . t const.; jak również: czas X wielkość pola const. Stąd wynika, że efektywności dawki o małej mocy (J) nie uzyskuje się przez zwiększenie czasu (t) jej działania, jak również przy zachowaniu tej samej mocy dawki (J) zastosowanie dużego czasu przy małej powierzchni głowicy
1 małego czasu przy dużej powierzchni głowicy nie odpowiada tej samej wartości bodźca.
Podczas wyznaczania techniki zabiegu należy określić: dawkę UD, jako moc w W/cm2; częstotliwość drgań (KHz); wielkość powierzchni czynnej głowicy (cm2); czas zabiegu (t)\ sposób przekazywania energii przez głowicę (głowica ruchoma czy stojąca); sprzężenie (wodne czy olejowe); rodzaj UD (ciągłe czy impulsowe).
Dawki terapeutyczne dla zabiegów miejscowych przy częstotliwości 800 KHz wynoszą:
dla głowicy ruchomej od 0,5 do 1,5 W/cm2, czas 5 do 8 minut, wyjątkowo do 10 minut;
dla metody statycznej z głowicą ustaloną 0,4—0,5 W/cm2 i czas ograniczony do 5 minut maks.;
dla nadżwiękawiania segmentów rdzenia i zwojów sympatycznych (paravertebralnie) od 0,05 do 0,2 W/cm2, wyjątkowo do 0,5 W/cm2, czas
2 minuty.
Podczas zabiegów przeprowadzanych w wodzie, stosujemy dawki obniżone do 0,6 W/cm2.
Wielkość dawki zależy od: lokalizacji i rodzaju zmian chorobowych stanu choroby (ostry — przewlekły), wrażliwości układu wegetacyj nego oraz wieku i ogólnego stanu chorego.
Dawka czasu na pole średniej wielkości wynosi do 5 minut, na pok duże może być przedłużona do 10 minut.
Zwiększanie dawki mocy i czasu uzależnia się od uzyskanych wy ników.
Ilość zabiegów w serii wynosi przeciętnie do 10—12 zabiegów. Sto suje się 1 zabieg dziennie przez kilka dni, następnie co drugi dzier Przerwa między seriami wynosi 3 miesiące.
OGÓLNA TECHNIKA ZABIEGÓW
W terapii stosowane są częstotliwości 800 KHz i 1000 KHz. Półwai tość warstwowa jest przy 1000 KHz mniejsza (wynosi około 2,5 cm), c oznacza, że 50% energii zostaje pochłonięte w warstwie mniejszej gri
4: