456 457 (3)

na rys. 9-5 (krzywą 3). Tutaj linią przerywaną przedstawione są charakterystyki przejściowe w zakresie małych czasów pierwszego (krzywa I) i drugiego (krzywa 2) stopnia. Na osi poziomej ry-

t

sunku 9-5 Zaznaczony jest czas znormalizowany x, równy ■- _ .

'-o! Ws

Z rysunku łatwo jest odczytać, że znormalizowany czas ustalania się stopnia końcowego wynosi 1,4, tzn. tyle ile powinno być dla stopnia z a = 0,325. Jednakże czas ustalania się całego wzmacniacza (dwóch stopni), jak wynika z krzywej 3, wynosi tylko 0,76, tzn. jest prawie dwa razy mniejszy niż czas ustalania się ostatniego stopnia.

Korygowanie czasu ustalania się drugiego stopnia odbywa się dlatego, że pierwszy „szybki" stopień, mając duży wyskok (około 47°/¹), przypadający na czoło drugiego „powolnego” stopnia o dużej stałej czasowej powoduje, że wypadkowa charakterystyka przejściowa wznosi się szybciej. Do tej chwili, w której charakterystyka drugiego stopnia zbliża się do stanu stacjonarnego, wyskok na charakterystyce pierwszego stopnia zmienia znak i nie pozwala na pojawienie się znaczniejszego wyskoku na charakterystyce wypadkowej.

Porównanie z jednakowymi stopniami, mającymi a — 0,35 i dającymi taki sam wyskok wypadkowej charakterystyki wzmacniacza o 1%, para różno pasmowa o podanych poprzednio parametrach ma około 1,6 razy większe wzmocnienie i pozwala na zaoszczędzenie mocy wyjściowej lampy około 1,7 razy z uwzględnieniem jej przeciążenia pod wpływem wyskoku pierwszego stopnia ¹).

Podczas obliczania takiej pary, po dobraniu lampy i obliczeniu C02 na podstawie założonego czasu ustalania pary t_up określa się oporność obwodu anodowego drugiego stopnia

(9.29)

0,7 6 C_oi

R.2 =

następnie po obliczeniu C_0] oblicza się zgodnie z (9.28) wartość R,,. Indukcyjność dławików korygujących oblicza się na podstawie znanych wartości R, i R„₂ oraz a_t = 1,4 i Oj = 0,325. Dalsze obliczanie prowadzi się w sposób konwencjonalny.

Trójka różnopasmowa przy wzmacnianiu sygnałów .impulsowych daje jeszcze większy zysk. Przy wyskoku wypadkowej charakterystyki przyjściowej, wynoszącym 1% przyjmuje się dla niej

R.,= 0,0672

''Ol

aj = 4,434; a¹ = 0,953; a, = 0,318;

R,_t = 0,282

'-os

gdzie t_ul — czas ustalania się trójki.

Czas ustalania się wzmacniacza, składającego się z kilku róż-nopasmowych par lub trójek o podanych uprzednio parametrach, określa się w przybliżeniu następującą zależnością

(9.31)

gdzie: n — liczba par lub trójek we wzmacniaczu, t„ — czas ustalania się pary lub trójki.

Jeżeli projektowany wzmacniacz powinien mieć możliwie stałą charakterystykę częstotliwościową na górnych częstotliwościach przy wymianie lamp, zmianie pojemności montażu itd., to należy unikać stopni różnopasmowych i równo podzielić założone dla wzmacniacza zniekształcenia częstotliwościowe na górnej częstotliwości roboczej, przyjmując przy równoległej korekcji wielkiej częstotliwości a — 0,414 dla wszystkich korygowanych stopni. Przy projektowaniu wzmacniacza sygnałów impulsowych o możliwie stałej charakterystyce przejściowej w zakresie małych czasów oraz przy projektowaniu wzmacniaczy sygnałów impulsowych bez wyskoku, wartość a przy korekcji równoległej przyjmuje się równą 0,25 dla wszystkich stopni, a czas ustalania się każdego stopnia z n stopni t„ określa się na podstawie czasu ustalania się wzmacniacza t_Utt, na podstawie przybliżonej zależności

(9.32)

9.3. SPRZĘŻENIA PASOŻYTNICZE WE WZMACNIACZACH WIELOSTOPNIOWYCH

9.3.1. Rodzaje sprzężeń pasożytniczych

Między obwodami oraz elementami układu wzmacniacza wielostopniowego istnieją różnorodne sprzężenia pasożytnicze, które mogą tak zmienić własności i charakterystyki wzmacniacza, że nie będzie on spełniał założonych wymagań lub nawet może stać się całkowicie niezdolny do pracy. Dlatego też we wzmacniaczu wielostopniowym wszystkie rodzaje sprzężeń pasożytniczych powinny być osłabionef w takim stopniu, aby praktycznie nie wpływały na jego własności oraz charakterystyki.

457

1

Przy wzmacnianiu pojedynczych impulsów prostokątnych o różnej polaryzacji.