42ss

Styl koryndd, nieco podobny do jońskiego, jest reprezentacyjny, ozdobny, bogaty. Głowica kolumny uformowana jest na kształt stylizowanych liści akantu (il. 32). Do zabytków należą pomnik wotywny Lizykratesa oraz Olimpiejon w Atenach z II w. n. e.

Wszystkie trzy style oparte są na identycznej zasadzie konstrukcji: podobne plany świątyń, te same części, z których się składają, te same reguły, według których byty kształtowane. O inności, oryginalności stylów stanowią odrębne proporcje oraz odmienny stosunek konstrukcji do dekoracji. W stylu doryckim piękno wynika prawie wyłącznie z czystych szlachetnych proporcji, w pozostałych dwóch stylach polega również na większej rozmaitości w kształtowaniu elementów.

W każdym z nich występują także pewne określone powiązania między wielkościami poszczególnych detali, obliczone jednostką miary - modułem (na przykład promień podstawy kolumn). Takie jednolite systemy konstrukcyjno-kompozy-cyjne nazywamy porządkami architektonicznymi.

Teatry

Teatry pod gołym niebem budowano, podobnie jak budowle sakralne, na podstawie obliczeń matematycznych. Przeznaczone były dla tysięcy widzów i musiały odznaczać się dobrą akustyką, której prawa stosowano przy budowie. Typ otwartego teatru ukształtował się ostatecznie w V w. p.n.e. Centrum stanowiła kolista orchestra (dzisiejsza scena). Widownia zabudowana była kamiennymi siedziskami, usytuowanymi amfiteatralnie na stoku wzgórza lub w naturalnym zagłębieniu terenu. Dzięki temu z wszystkich miejsc było dobrze widać aktorów, grających zresztą swe role w maskach podkreślających charakter kreowanej postaci i na koturnach -specjalnych sandałach o bardzo grubej podeszwie. Jako przykłady teatrów greckich można wymienić teatr Dionizosa w Atenach czy teatr w Epidaurze.

Rzeźba

Materiałami rzeźbiarskimi stosowanymi w Grecji były: z początku drewno i wapień, a następnie brąz i marmur. Stosowano również łączenie kości słoniowej, złotej blachy i szlachetnych gatunków drewna w technice zwanej chryzelefantyną. Rzeźba była polichromowana, a posągi z brązu miały oczy z drogich kamieni.

Oryginałów rzeźby greckiej zachowało się do naszych czasów bardzo mało. Dzieła, które oglądamy, to w przeważającej liczbie kopie rzymskie.

Rzeźba okresu archaicznego Wybitne dzieła: Hera z Samos, Kleobis (Biton), Kroisos, Apollo z Tenei, Apollo z Piombino, Woźnica z Delf.

33. Teatr grecki w Epidaurze