1553597944

przesyconego węglem). Ma on wygląd iglasty podobny do martenzytu i jest niewiele od niego miększy. Przemiana bainityczna ma charakter dyfuzyjny, przebiega w zakresie temperatur poniżej 500°C, gdy siła napędowa przemiany jest duża, a współczynnik dyfuzji mały.

Twardość i wytrzymałość bainitu są pośrednie między własnościami perlitu i martenzytu i rosną w miarę obniżania temperatury przemiany.

Martenzyt - jest to przesycony roztwór stały węgla w żelazie a, który jest produktem przemiany bezdyfuzyjnej. Cechuje się dużą twardością i małą ciągliwością. Twardość martenzytu rośnie ze wzrostem zawartości węgla.

Martenzyt gruboiglasty

Austenit szczątkowy — ilość austenitu szczątkowego zależy od zawartości węgla, pierwiastków stopowych i temperatury austenityzowania. Austenit szczątkowy obniża twardość zahartowanej stali, gdyż w przeciwieństwie do martenzytu jest miękki. Nie jest jednoznacznie szkodliwy, gdyż zwiększa odporność na ścieranie i powierzchniową wytrzymałość zmęczeniową oraz zmniejsza skłonność stali do kruchego pękania. Wadą jest zwiększenie skłonności do pęknięć szlifierskich (przy większej zawartości) oraz powodowanie niestabilności wymiarowej (np. sprawdzianów) i obniżenie odporności korozyjnej.

Hartowność - zdolność stali do tworzenia struktury martenzytycznej. Z hartownością wiążą się następujące cechy: głębokość hartowania;

maksymalna twardość uzyskiwana na powierzchni; skłonność do tworzenia rys i pęknięć.

Dodatki pierwiastków stopowych mogą obniżać lub podwyższać hartowność. Hartowność znacznie zwiększają: Mn, Mo i Cr, w niewielkim stopniu: Si i Ni natomiast zmniejsza Co oraz pierwiastki silnie węglikotwórcze.