4 (1821)

wzrokowy jest dla takiej osoby przyjemny - nie oznacza wpatrywania się w drugą osobę. Postawa jest harmonijna i wyprostowana.

WNmBBNBm Odegranie roli osoby pasywnej i agresywnej to dobry sposób na zaznajomienie się z tymi stylami. Będzie to trudne, chyba że uczestniczysz wialnię w kursie komunikacji lub ćwiczysz razem z bliską osobą. Odegraj poniższe role albo wyobraź sobie, że zachowujesz się w następujący sposób:

1. Styl pasywny: Udaj, że jesteś małżonkiem bardzo uzależnionym od partnera. Przesuń jedną stopę nieco do tylu i przenieś na nią cały ciężar. Wyciągnij ramiona, wewnętrzną stronę dłoni skieruj do góry. Pochyl się nieco do przodu, aby zachwiać równowagę ciała i uniemożliwić sobie mówienie pełnym i mocnym głosem. Oczy skieruj w górę i powiedz cichym głosem: „Zgadzam się na wszystko, co powiesz. Żyję tylko po to, aby ciebie uszczęśliwić. Nie posiadam wewnętrznej mocy. Polegam na twoich decyzjach i jestem pod twoją opieką. Bez ciebie będę zbyt bezbronny, więc zrobię wszystko, czego zażądasz. Przykro mi, jeśli jestem uciążliwy. Mogę wypowiedzieć swoją opinię, ale nie jest ona wiele warta”.

Powtarzaj takie zdania przez trzy minuty, pamiętając o odpowiedniej postawie. Zwróć uwagę na adekwatne brzmienie głosu. Jak się czujesz? Jak oddychasz? Jak zachowują się twoje mięśnie?

Dla wielu osób rola ta jest wyczerpująca. Twierdzą, że czują się nie-zrównoważeni, napięci, smutni, bezbronni, rozżaleni, zależni, rozdrażnieni, poniżeni, bezwartościowi, dziecinni. Odgrywanie tej roli jest dla nich oszustwem.

Główną korzyścią wynikającą z zachowania pasywnego jest fakt, iż nie musimy brać odpowiedzialności za swoje uczucia i potrzeby. Zawsze znajdzie się ktoś, kto podejmie za nas decyzje i zaopiekuje się nami. Wadą jest utrata niezależności, stłumienie swoich uczuć i potrzeb. Trudno jest również polubić siebie w tej roli, ponieważ nie można nic zmienić w swoim życiu ani wyrazić prawdziwych uczuć.

Niektórzy zachowują się pasywnie, aby uniknąć konfliktu. Jednak ironia takiego zachowania polega na tym, że pasywność właśnie tworzy konflikt. Ukrywane potrzeby i uczucia sprawiają, że osoba pasywnj czuje frustrację i złość. Musi manipulować innymi, aby otrzymać to, czego chce. Niezadowolenie takiej osoby wyczuwane jest przez otoczenie, które czuje się atakowane i naciskane. Ukryta manipulacja nie jest akceptowana.

2. Styl agresywny: Udaj, że jesteś agresywnym szefem, wrzeszczącym na swojego pracownika. Wstań, wysuń jedną stopę nieco do przodu i oprzyj się na niej. Jedną dłoń połóż na biodrze, a palec wskazujący drugiej trzymaj wymierzony w podwładnego. Głośnym, oskarżycielskim głosem wypowiadaj następujące zdania: „Nigdy niczego nie robisz dobrze... Ciągle powtarzasz tę głupotę... Co się z tobą dzieje? Jesteś po prostu leniwym sk... synem. Moglibyśmy cię wynająć jako kołek do podpierania drzwi. Jestem tu jedyną osobą, która cokolwiek robi... Robi mi się niedobrze od podejmowania wszystkich decyzji... Nigdy nie przejmujesz inicjatywy”.

Kontynuuj swoje oskarżenia przez trzy minuty. Wypowiadaj komunikaty zaczynające się od „Ty”. Niech będzie w nich dużo sarkazmu i negatywnych etykietek. Nieistotne jest, co myśli druga osoba. Jeżeli zadajesz pytania, rób to w taki sposób, jakbyś wcale nie oczekiwał odpowiedzi. Skoncentruj się jedynie na tym, aby udowodnić swoją rację i wyższość. Zauważ, jak się czujesz. Jak oddychasz? Jak się zachowują twoje mięśnie? Jak brzmi twój głos?

Większość osób woli odgrywać rolę człowieka zachowującego się agresywnie. Ludzie czują się dzięki niej silni i stabilni. Nic im nie zagraża. Cała ich energia skierowana jest na zewnątrz. Mięśnie są bardzo napięte, zwłaszcza w okolicy szyi, karku i barków. Głos jest często ostry i przenikliwy, a oddech płytki i urywany, gdyż przechodzi przez zaciśnięte gardło.

Głównym celem agresywnego zachowania jest uzyskanie przewagi i dominacja nad innymi. Osoba agresywna często osiąga swoje cele, jednak na krótką metę. W ostatecznym rozrachunku otoczenie jest do niej zniechęcone i rozżalone jej postępowaniem. W rezultacie czuje się ona sfrustrowana i samotna. Może dać ujście swojej złości, ale zawsze musi się mieć na baczności. Nie może wyrazić swoich subtelnych uczuć ani niepewności.

Zdobycie umiejętności asertywnego zachowania to zupełnie co innego niż ich wykorzystanie w rzeczywistych sytuacjach. Zanim podejmiesz wysiłek nauczenia się sztuki asertywności, zapytaj się siebie, czy warto w swoim życiu coś zmieniać. Bardzo uważnie rozważ następujące pytania: