50Dyfrakcja Fraunhofera na pojedynczej szczelinie

Dyfrakcja Fraunhofera na pojedynczej szczelinie W płaszczyźnie szczeliny E = E_Q cos(to t)

^4 . / <fx	ip
• //I V/

/ / / ,

//y

/ Q / /

Przyczynek do E w punkcie P od elementu dx

dE(r) = C cos(cot - kr) dx C - stała

r = r_Q + x sintp

?_v(x) = C cos(o)t - kr,

^r0 - A: jc sintp)

a

= C fcos(o)t - kr₀ - kx sintp) dx

o

z^cos (aw-*r₀-«)    « = *^asin(P

a    2

const ■ (E*) = const(cos²(a>ł - kr₍

( sina \² = const- -

- a))

(cos²(aW - kr_Q -

a )

r przyjmuje wartość maksymalną, 1^ = /₀, dla a = i

, czyli dla

	f sina]	^2
1=1.	—
<f> 0	1 “ J

Sasinu)

Dylrak.cja.światła

Dyfrakcja - zespół zjawisk powstających podczas rozchodzenia się światła w ośrodku z ostrymi niejednorościami, związanych z odchyleniami od praw optyki geometrycznej.

W szczególności dyfrakcja prowadzi do omijania przez fale świetlne przeszkód i wnikania światła do obszarów cienia geometrycznego. Dyfrakcja a interferencja

Nie ma istotnych różnic natury fizycznej. Rozróżnienie ma podłoże historyczne.

Interferencja - superpozycja fal wytwarzanych przez skończoną ilość dyskretnych źródeł spójnych,

Dyfrakcja - superpozycja fal wytwarzanych przez źródła spójne rozłożone w sposób ciągły.

Dwa rodzaje dyfrakcji

a)    dyfrakcja fal kulistych (dyfrakcja Fresnela)

Przy dużej odległości źródła od przysłony i a²/(lX) « 1 dyfrakcja Fresnela jest równoważna dyfrakcji Fraunhofera, gdzie a wielkość otworu, / - odległość ekranu od przysłony.

b)    dyfrakcja fal płaskich (dyfrakcja Fraunhofera)

Realizacja dyfrakcji Fraunhofera w warunkach laboratoryjnych.