Terminy literackie i pojęcia
powieść episłolarna - powieść w listach; odmiana gatunkowa powieści charakterystyczna dla literatury XVIII i początku XIX wieku; funkcje narracyjne pełnią w niej listy bohaterów
Weltschmerz - niem. 'ból świata, ból istnienia'; określenie, które pojawiło się w XIX wieku na ozna
Ideologia burzy i naporu wyrosła z buntu, z niezgody młodych mieszczańskich marzycieli na skostniały feudalny porządek rzeczy w rozbitej na niezliczone państewka Rzeszy Niemieckiej. Młodzi twórcy [...] postanowili w literackiej formie zaprotestować przeciwko tyranii społecznej i duchowej. Wydawało im się, że geniusz ludzki siłą uczuć przełamie i zniweczy znienawidzony ustrój.
Stefan Kaszyński, przedmowa do: Johann Wolfgang Goethe, Cierpienia młodego Wertera, 1975
czenie bólu związanego z ludzką egzystencją, skc-zaną na przemijanie; życiu napiętnowanemu przez Weltschmerz towarzyszy smutek, rozgoryczenie, bierność i apatia; o „bólu istnienia" mówi się w kontekście Cierpień młodego Wertera, ponieważ to w tej powieści po raz pierwszy zostały sformułowane założenia filozofii i literatury romantyzmu
Filozofia
- pisarz i filozof, przyjaciel Goethego i Schillera. Twórca podstaw teoretycznych Sturm und Drang; jego koncepcje estetyczne miały ogromny wpływ na romantyzm.
Zdaniem Herdera poeta winien szukać autentycznych wzruszeń w poezji ludowej i mitologii, zwłaszcza Północy.
Inspiracja ta powinna polegać nie tyle na naśladownictwie mitów, ile czerpaniu z ich poetyki i metody twórczej.
Szczególnie ważne dla romantyzmu było hasło Herdera powrotu do poezji nieskażonej rozumem, wywodzącej się z czystego źródła - języka sprzed zniekształcenia go wpływem łaciny, które dokonało się w renesansie. Herder nawoływał do czerpania ze skarbca kultury rodzimej - rozproszonych zabytków średniowiecznego języka niemieckiego, a racjonalistycznej poezji oświecenia przeciwstawił poezję ludową, o naturalnym rodowodzie, nierozerwalnie związaną z duchem narodu; autor Myśli o filozofii dziejów.
Johann Gottfried Herder
Sztuka
W sztuce nie wyróżnia się odrębnego nurtu burzy i naporu. W latach, w których w literaturze powstawały dzieła należące do tego prądu, w sztuce obserwujemy panowanie klasycyzmu (por.: oświecenie - klasycyzm). W Niemczech intensywnie rozwijało się wówczas malarstwo sztalugowe (m.in. portrety, pejzaże, obrazy o tematyce historycznej).
Wielkim artystą tego okresu był kompozytor Franz Joseph Haydn (1 732-1809), twórca awangardowego kierunku w muzyce klasycznej, który był zapowiedzią nadchodzącego romantyzmu.
Bibliografia Adam Aduszkiewicz, Słownik filozofii, 2004 Daniel Burt, 100 największych pisarzy wszech czasów, 2001 | |
Lektury |
Johann Wolfgang Goethe, Cierpienia młodego Wertera
Jest to powieść episłolarna, w której listy pisane przez głównego bohatera dają obraz historii jego duszy - przeżyć, konfliktów, a przede wszystkim miłości i niezgody na otaczający go świat, prowadzącej go ostatecznie do samobójczej śmierci. Powieść Goethego wpłynęła w znaczny sposób
na pokolenie młodych romantyków, stając się wzorem do naśladowania: ubierano się jak Werter (w niebieski frak i żółtą kamizelkę), chciano kochać i cierpieć jak Werter; w całej Europie niepokojąco wzrosła liczba samobójstw. Powieść Goethego była podobno ulubiono książką Napoleona.
• w literaturze:
Adam Mickiewicz, IV część Dziadów Juliusz Słowacki, Kordian Aleksander Fredro, Śluby panieńskie
• do wykorzystania w prezentacjach dotyczących: motywu miłości, cierpienia, śmierci samobójczej, obrazu młodości w literaturze
Plakat z przedstawienia Cierpienia młodego Wertera Goethego (1893)
TIIEATRE NMIONALDF. l,OPEMCOMIQUE
r7)raim'/j/riqiic >
TIŁufti/ircrfĄ
XMassenet
En venłc ;iu MENESTREL 2*? Ruc Vtvicnnc
Hedoel *.C'
Edilcurs pourtous Pays-PARIS
Adriaen Matham, Faust w pracowni (miedzioryt, 1642)
Bohaterem dramatu jest doktor Faust, który u kresu swoich lat przekonuje się, że wyznawana przez niego wiara w wiedzę i rozum była błędem. Odebrała mu szansę doświadczenia życia w pełni, a nie dała w zamian całkowitego poznania. Pragnie je zatem przeżyć raz jeszcze, a umożliwi mu to pakt zawarty z Mefistofelesem. Szatan otrzyma duszę doktora, jeśli sprawi, że ten poczuje prawdziwą radość i zapragnie powstrzymać upływ czasu. Odmłodzony Faust korzysta z iycia, poznaje kobietę, uwodzi ją i porzuca. Sprowadzając nieszczęście i śmierć na niewinną Małgorzatę, obciąża swoje sumienie. Dalsze losy bohatera to poszukiwanie celu i sensu istnienia, który ostatecznie odnajdzie w pracy na rzecz ludzkości. Znalazłszy szczęście, Faust wypowiada na swoją zgubę słowa: „Trwaj chwilo, jesteś piękna!". Przegrywa tym samym zakład z Mefistofelesem, od potępienia wybawi go jednak wstawiennictwo Małgorzaty.
Dzieło Goethego, nad którym autor pracował przez 60 lat, jest romantyczną pochwałą wolności człowieka, który buntuje się przeciw regułom ludzkiej egzystencji, pragnie pokonać czas i śmierć, sięgając po to, co dla ludzi zwykło być nieosiągalne. Sam Faust był postacią z popularnej kultury ludowej, jego polskim odpowiednikiem jest Pan Twardowski. W Niemczech trafił do teatrzyków kukiełkowych i widowisk ulicznych, stąd w dramacie tyle elementów farsy, buffo oraz groteski.
do wykorzystania w prezentacjach dotyczących: dualizmu dobra i zła, motywu szatana