432 [1024x768]

BIOLOGICZNE ASPEKTY POMIARÓW ELEKTROCHEMICZNYCH

Dla prowadzenia badań elektrochemicznych żywej komórki konieczne jest stosowanie mikroelektrod. Budowa oraz charakterystyka mikroelektrod zależą w dużym stopniu od przeznaczenia mikroelektrody; innym warunkom muszą odpowiadać mikroelektrody do pomiaru tzw. potencjałów „spoczynkowychi", innym natomiast do pomiaru potencjałów „czynnościowych” a jeszcze innym do wykrywania i rejestracji „odpowiedzi” komórki na zewnętrzny impuls do pomiaru pH, ciśnienia 0₂ i C0₂ oraz potencjałów oksydacyjno-redukcyjnych.

Do pomiaru potencjałów „spoczynkowych” i „czynnościowych” stosuje się zwykle układ dwóch elektrod chlorosrebrowych, z których jedna (elektroda odniesienia) zanurzona jest do roztworu płynu pozakomórkowego (lub roztworu o podobnym składzie), zaś druga (elektroda wskaźnikowa) zostaje wprowadzona do wnętrza komórki. Powstaje oczywiście problem zapewnienia elektrolitycznego kontaktu pomiędzy mikroelektrodą wskaźnikową (AgCl, Ag) a wnętrzem komórki. Dokonuje się tego zwykle przy pomocy cienkiej kapilarnej rurki szklanej (w postaci igły) wypełnionej odpowiednim roztworem K.C1

Rys. 5.25. Mikroelektrodą do pomiarów potencjałów „spoczynkowych” (5]

(rys. 5.25). Tego rodzaju kapilarny klucz elektrolityczny, powinien spełniać trzy warunki:

—    nie wytwarzać potencjałów dyfuzyjnych na granicy zetknięcia roztworów,

—    mieć niski opór elektryczny,

—    zapobiegać przenikaniu roztworu z klucza do komórki.

W przypadku mikroelektrody do pomiarów potencjałów „spoczynkowych”, kapilarne zakończenie takiej elektrody nie może być szersze od ł mikrometra, a to w celu zabezpieczenia przed zniszczeniem ścianek komórki pod-