54 55 (27)

54

Zespoły przybywające na ćwiczenia nie powinny liczyć wiącej niż 10 osób przypadających na jednego instruktora. Dzielimy je na 2-3 osobowe grupy i przydzielamy temat zająć. Miejsce ćwiczeń powinno być uprzednio przygotowane, stanowiska ćwiczeniowe wyposażone w zestawy potrzebnych pomocy szkoleniowych.

Dla każdej grupy przygotowuje sią zadanie z odpowiednimi objaśnieniami /dobrze jest dać je na piśmie/.. Zajęcia należy rozpocząć razem we wszystkich grupach i jeżeli tematy zadań są zróżnicowane na poszczególnych stanowiskach - robić zmiany grup w zaplanowanym czasie.

Rozpoczynamy ćwiczenie powitaniem żeglarzy i wprowadzeniem wyjaśniającym cel i sposób pracy, rytm czasu, formy samokontroli i inne ważne dla wykonania ich informacje. Niekiedy pokazujemy sami sposób wykonania. Rolą instruktora w toku ćwiczeń można przedstawić w poniższych punktach:

-    Sprawdzenie pracy grup,

-    instruowanie indywidualne w zakresie posługiwania sią przyrządami, materiałami itp.,

-    korekta i omawianie błędów ćwiczeń,

-    końcowa kontrola wykonania zadań przez grupy,

-    omówienie, kontrola ćwiczeń, zlecenia,

-    zakończenie i pożegnanie zespołu.

W zakresie szkolenia na podstawowe stopnie żeglarskie ćwiczenia prowadzi sią dla następujących przedmiotów:

-    nawigacja,

-    locja,

-    meteorologia',

-    przepisy, prawo drogi,

-    prace bosmańskie,

-    higiena i ratownictwo

oraz na stopnie wyższe - konserwacja silników.

Każdy z wymienionych przedmiotów ze względu na swoją specyfikę wymaga stworzenia innych warunków działania ćwiczących oraz zróżnicowanych pomocy szkoleniowych. Dobór ich zależy od inwencji instruktora oraz materialnego wyposażenia ośrodka czy klubu prowadzącego szkolenie.

Odróżnia się ćwiczenia:

-    jednotematyczne,

-    wielotematyczne.

Przy zajęciach jednotematycznych wszystkie grupy mają jednakowe zadania i zestawy pomocy szkoleniowych na stanowiskach.

Tu chcielibyśmy podkreślić bardzo istotną sprawę. Treść zadania powinna zawierać prawdopodobne śytuacje, być powiązana z praktycznym działaniem, leżącym w kręgu odczuwalnym przez kursantów. Pomoce szkoleniowe muszą być w pełni sprawne, oryginalne tzn. takie jakie stosuje się w praktyce. Ma to podwójne znaczenie. Zapoznaje z przedmiotami, których słuchacz będzie używał w swej praktyce żeglarskiej - uczy się ich używać. Po drugie, sytuacja ma charakter autentyzmu nie fikcji - działa korzystniej i pobudzająco na motywację uczenia się. Nie traktujmy, szczególnie początkujących adeptów sztuki żeglarskiej lekceważąco, wychodząc z założenia, że oni i tak na tym się nie znają. Stosunek nowicjusza do żeglarstwa ma charakter uczuciowy, spontaniczny, pragnący autentyzmu i tylko spełnienie jego oczekiwań może pobudzić go do intensywnej pracy szkoleniowej.

Tok ćwiczeń przebiega prawie równolegle w grupach. Wymaga to bogatego wyposażenia lecz organizacyjnie ułatwia pracę in-