54 (138)

AK A

ARA

AK A

51

cierniem uwieńczony; maiący kolczyste płetwy na całym grzbiecie, łySuę.

axav%c<pdyoę, ov, Q<f!xys7v) iedzący ciernie.

dr.av?5oipopćo>, nosić, przynosić, wydawać ciernie albo oset. Przmtn. — <pópoę,ov.

axoLvSó<f>vXXoę, ov, QipvXXov)

maiący kolczyste liście.

axavSi6yo(poę, b, (_yo7poę) hislri.r Lin. ieżoźwierz Jundz. u poźn. erinaceus Lin. ież Rzącz.

dx<xv5óo>, (jaxav^a) kolcami opatrzyć.

dxavS’vXXięi tSbę, ■/], zdr. od ć'.xavS'tę; u Ar istni, h. u. 9, 15. passer carduelis Lin. szczygieł.

axav3"(ór)r,ę , tę, ciernisty, pełen cierni.

axav3wv, wroę, 6, t. c. axav-

axav(’ę&ł, nosić, przynosić albo wydawać kolczaste owocowe lub kwiatowe główki, ob. axavoę.

axavoę, ó, ( a.x-ó) kończatość tarń, kolec, u Theofr. maj bydź onopardum acanthium Lin. popłoch pospolity'. 2) kolczasta główka owocowa lub kwiatowa u niektórych roślin. Zdr; axó.vtov, to.

axaw-flAeuToę,ov,(xairr/A£U6>) lieprzemieniony w rękach przekupnia , niezfałszowany; 2) w zn» czyim, nieprzemie-niaiący iako przekupień, nie-faiszuiący.

azaicr/Aoę, ov, t. c. dxcnrń-vroę, (źioę, .Strobo 11. p. 781. życie bez fałszu, bez o-bludy.

dxa-itvc7T0ę, 0V». (jxa-KV’Co)) nieodyminny, niepoddy miony, niepodkurzony, ptXi, Strobo p. 013. miód wybrany bez podkurzania.

ax«7cvoę, ov, (xonzvóę) nie-dymny, nieWydaiący dymu, niedymiący, niepalony; SueNa, <źxa-jcvoę, ofiara niepalona,'która nie bywa czyniona za pomocą palenia, np. przypisanie poematu, Jac. Anlh. 2, 1. p. 90. Bj\)Zcv dxcx-Kva, żyć bez własnego ogniska, żyć cudzym kosztem.

dxdp$ioę, ov, (xcr.p$ia.) nie-maiący serca, niemaiący rozumu, cacors; niemaiący środ

tum. tnaczćy ofjc avzfó>v.

cxxav$ri£tę, zina,' tv, ciernisty, kolczysty.

ćaayS^aę, o, gatunek kolczystego szparaga; 2 ) gatunek żarłoka (^sghalus Lin.') maiący kolczyste czyli ostro-promienigte płetwy, Qjip. Hal.

I,    380. 3).gatunek świergota, (,cicada), Ael. h. a. 1(), 44 co Elym, M. ma inaczey ax<xv-3'oę.

azar^Cw, ciernistym uczynić; 2) ciernistym bydź. -axav3^xóę, vj, ov, ciernisty, cierniowy.

axav$tvoę, v), ov, cierniowy. axav&iov, to, zdr. od axav-Sfa; 2) onopardon acanthium Lin. ppptoch pospolity.

axav2rię, iooę, szczygieł; 2) inko przmtn. ościsty, P/<«-ki«s 7, 7.

axav3ta>v, ovoę, <5, ież, icżo-wiec.

axav9'0j3a'r/)ę,ó,—(jcznę, !Soę, Ti, ((3aivw) chodzący po cierniach, t. c. axavSoAóyoę.

axav3’oj3óXoę, 6v, (ptxXX(o) wyrzucaiący czyli wypuszcza-iący ciernie albo kolce, p6Sov, Nic. 2) narzędzie chirurgiczne służące do wydobywania polkniętyclr ości, kości i t. d.

axavSfoXóyoę,ov, (Xiyai) zbie-raiący ciernie, osobl. ugania-iącysię za dyobnosciaiui, Phil. T/ies. 44. ob. axav.ja pod 3.

axav^oi:Xń-,₉ r,yoę, (Ttl-óa-gu>) cierniem, kolcami, ościami zraniony, Hemst. 'Iliom. M. p. 24.

axavS"oę, 'o, acanthus, hera-cleurn sphondyliumLin. barszcz polski Syr. JCl. Junitż. ziele często wyrażane ńapomnikach, osobl. zaś na kapitelach słupów porządku korytskiego; lecz ax. pcXon7d u Hrdta 2, 90. i Theofr. iest acacia ara bica W i lid. akacya- arabska

II.    A. a ax. Xa>x-/j, acacia Senegal W ilhl. akacya bial.o-kora B. A. ’dx. ońyjirrfoę u Hipp.. acacia veru iYilld. a-kacya guinorodna B. A. ax. óypóę u Theokr. 1, 85. i aX-

u Nik. ther. 645. acanthus mo\lis Lin. rozdzeniec (_Syr) bezbronny B. A. Nik. w niieyscu wyżey przytocz, ma

axav2ro?'ce<póę, ię, (7TEfco) kowego czyli drugiego do rdzenia przelegaiącego bielu.

ćr.xó.pri'joę, ov, ^xapr<vov) niemaiący głowy.

dx<xp-f)ę, tę, (xeipco) prwstko-v ie o włosach, które są tak krótkie, że się strzydz nie dadzą, ze obciętemi bydź nie mogą; ogól. krótki, szczupły co do mieysca i czasu, posp. zaś w połączeniu z niektóre-mi wyr. ćv dxapet ypóvip, Łv axapil y.pÓ7ou, lv dxaptt, axa-pr} yjpó'Jov i ąxapr„ tud. psłw. axapte, axapćóę, u poet. axa-15Etoę, iako też dxapię, o czasie,w mgnieniu oka, w krótkim, czasie, niebawnie, częściey w sposobie przeczącym, ov<$’ iv axapc7, ovo‘ axapvj, bynay-mniey, wcale nie, -rcap’ a^a-p^, iak Tcapcf. p.'.xpóv, o mało, o włos, prawie; 3) axapćę, tó, pierścień najnałyni palcu.

axapf, róy acarus sir o GL roztocz serowiec. Jar. który toćzy sery, «, ferinue Lalr. roztocz molik Jar. który ży-ie w mące i a. scabiei Ląlr. roztocz świerzbowiec, który, chodząc po skórze zwierząt, ■przykre sprawia świerzbienie.

uxapia7cę, aća, a7ov, (axa-pyję) mały, krótki, szczupły, używa sie także i o czasie.

cr.xapva, yję* yj, lub dxopva, cnici/s benedietns Vaill. bernardynek lekarski B. A.

axap-7T£M, ędxapicoę) nie-mieć o-.ocu, bydź nieżyznyra.

axapwta, ń, niedostatek o-woców, nieżyzność, niepłodność.

C7.XąpTCt<7TOę, 07, (zapłCtCw) t. c. azap-jrwroę , nieżyzny, o morzu, iak dxpvy£T0ę.

dxap7roę, ov_:, pstw. — 7rw', (xcr.pTÓę) niemaiący owocu, nieżyzny, z pdk. 2. tyjjutój, nierybny; przenoś- żadnego nie-przynoszący owocu albo po^ żytku, niepożyteczny.

azap-rreoroę, ov, (jxap7rów) nieupłodniony, nieużyźnioriy, niemaiący albo niewydaiący o-wocu, niedaiący się użyć, nieużyteczny, nieużyty; yp-oap-óę, Aeseh. Eum. 711. niespełniona wyrocznia, vixaę dxdp7tu>-tov ydpiv, Herm. Soph. 170. dla niewdzięczności za zwycięstwo.

axapT0ę, ov, ‘ (xtipo>) nie-