54 (226)

Rozdział 5

BELKI CIĄGŁE PRZEGUBOWE

5.1. Rodzaje, ogólne własności i cel stosowania belek ciągłych przegubowych

Belki jednolite wieloprzęsłowe nazywamy ciągłymi (rys. 5.la). Weźmy pod uwagę belkę podpartą na k podporach, z których jedna jest nieprzesuwna, a pozostałe przesuwne. Aby belkę pozbawić nadliczbowych więzów, należy wprowadzić przeguby. Każdy przegub daje jedno dodatkowe równanie M=0. W belce przedstawionej na rys. 5.1a należy więc wprowadzić k—2 przegubów (rys. 5.1b,c), natomiast w belce z rys. 5.2a należy wprowadzić A:-1 przegubów (rys. 5.2b).

Liczbę przegubów R, które należy wprowadzić’ aby belkę ciągłą uczynić belką ciągłą--przegubową pozbawioną nadliczbowych więzów, można określić korzystając ze wzoru (3.3) na liczbę zbędnych więzów (stopni swobody)

n=P+2R—3T=0

oraz z tej zależności, że liczba składowych elementów belki ciągłej jest o jedność większa od liczby łączących je przegubów, czyli

s~	~Ę—	—Ę—	A	A	T=R + 1. A		C5D
A	A*	’ A	A*	'A	“A ^a) T—	A'	£ 5 5 "h.
A	A*	A*	A*	A	—l t	A	'a a' a a

Rys. 5.1    Rys. 5.2

Rozwiązując powyższe zależności otrzymamy:

R=P-3.    (5.2)

Widzimy więc, że liczba niezbędnych przegubów równa jest ogólnej liczbie więzów podporowych zmniejszonej o trzy.

Zastanówmy się jeszcze nad sposobem rozmieszczenia przegubów; np. w belce z rys. 5. la mogą one być usytuowane tak jak pokazano na rys. 5.Ib lub według rys. 5.1c. Pierw-

122