Jestem ciekawy, czy potraficie wykonać następujące zadanie. Dobierzcie się pa. tami i zdecydujcie, kto z was będzie A i B. A staje przy stole, bierze kartkę papieru, długopis i czeka. Wszystkie osoby B przyjdą za chwilę do mnie, a ja wyszeptam im na ucho tytuł pewnego filmu. Potem wrócą one do swoich partnerów i narysują na ich plecach obrazek, który pomoże im odgadnąć, o jaki film chodzi. Kiedy B będzie malował na plecach A, A musi spróbować odtworzyć ten sam obrazek na leżącej przed nim kartce papieru. Kiedy A myśli, że zna już tytuł filmu, może wyszeptać partnero-wi swoje przypuszczenia na ucho. Dowie się on wtedy, czy znalazł już prawidłowe rozwiązanie. Poza tym nie powinni oni ze sobą rozmawiać. Kiedy któraś z par wspólnie rozwiązała zadanie, zachowuje to dla siebie i pozwala pozostałym pracować dalej. Ale mogą oni przez dwie sekundy wydawać zwycięski sygnał Indian, a wtedy będę poinformowany o stanie zabawy.
Teraz chciałbym, aby wszystkie osoby B podeszły do mnie...
(Potem następuje zmiana miejsc, aby także B mógł zgadywać.)
Uwagi: Jest to interesująca zabawa, która wymaga ścisłej współpracy i umożliwia fizyczny kontakt „Zagadka obrazkowa” wywołuje intensywne poszukiwania myślowe i jest doskonałym przykładem na to, jak mózg chce rozpoznawać wzorce i odkrywać sens.
Czynność tę można zmieniać na wiele sposób. Uczestnicy mogą odgadywać tytuły powieści, sztuk teatralnych, wydarzenia, miasta, nazwiska sportowców, artystów itd
Jeżeli zdecydujemy się na tytuł filmu, wtedy powinny być to te, które są najbardziej popularne, np. „Titanic”.
Dobierzcie się parami i zdecydujcie, kto z was będzie A i kto B A staje przy swoją ławce i ma przed sobą kartkę papieru oraz ołówek. B staje za plecami A
Wszystkie osoby B podejdą za chwilę do mnie, abym mógł im zadać po cacka pytanie. Jeśli zostało ono zrozumiane, wracają one na miejsce i zapisują odpowiedź Mymi literami na plecach A. Ich partner próbuje zapisać na kartce papieru to. co wyczai na plecach. W tym czasie nie wolno wam ze sobą rozmawiać.
Po zadaniu trzeciego pytania, obaj partnerzy przyglądają się wszystkim odpowiedziom, które zostały zapisane na kartce przez A. Teraz wolno wam już rozmawiać, a jeśli chcecie - również zmieniać podane odpowiedzi. Na koniec wszystkie pary masą porównać swoje wyniki.
Uwagi: Jest to interesująca technika sprawdzania, albo utrwalania wiadomości. M» pogłębiania zrozumienia. Można ją wykorzystywać na lekcjach języka obcego, języka polskiego, ale również na innych przedmiotach. Można pytać o pojedyncze słowa, pogan, wydarzenia, koncepcje itd.
Jeżeli mamy wystarczająco czasu do dyspozycji, wtedy dajemy uczestnikom ncż-liwość zmiany ról. Można wtedy naturalnie zadać jeszcze więcej pytań, ja zalecam jednak, aby nie było ich więcej niż pięć.