5

/

Diagnostyka owsicy. Wymienione wyżej metody mają ograniczone zastosowanie przy wykrywaniu owsicy, gdyż jaja owsika tylko przypadkowo wykrywa się w rutynowych badaniach koproskopowych. W celu wykrycia inwazji najczęściej poleca się metodę przylepca celofanowego Grahama. Przezroczystym przylepcem celofanowym (lepką stroną) pobiera się wymaz z fałdów skóry okolicy odbytu pacjenta. Pasek przylepca, którym dokonano wymazu należy przykleić do szkiełka podstawowego i oglądać pod mikroskopem.

Badania krwi. Stosuje się je najczęściej przy podejrzeniu inwazji pierwotniaków. W celu wykrycia pasożytów we krwi należy wykonać preparaty cienkiego rozmazu lub grubej kropli. Po wysuszeniu w temperaturze pokojowej preparaty barwi się, najczęściej metodą Giemsy.

Do wykonania rozmazu cienkiego pobiera się krew z opuszki palca o objętości równej łebkowi zapałki lub dużej główce szpilki. Kroplę krwi naniesiono na koniec szkiełka podstawowego rozmazuje się krawędzią innego szkiełka o oszlifowanych brzegach w taki sposób, aby otrzymać pojedynczą warstwę komórek leżących równomiernie obok siebie. Po wysuszeniu preparat utrwala się absolutnym alkoholem metylowym, następnie barwi roztworem Giemsy. Do rozcieńczenia stężonego roztworu barwnika należy używać wody destylowanej buforowanej fosforanami do pH 7.0-7.2 lub gotowanej nie krócej 10 minut.

Do sporządzenia preparatu grubej kropli trzeba 2-3 razy więcej krwi niż do rozmazu cienkiego. Pobraną krew rozmazuje się krawędzią drugiego szkiełka mikroskopowego na powierzchni 15-17 mm², pozostawia się do wyschnięcia i barwi bez utrwalania.

Barwienie metodą Giemsy. Przed barwieniem należy barwnik rozcieńczyć (1 kropla na 1 ml wody). Roztwór barwnika nalać na rozmaz i po 25-30 minutach spłukać wodą destylowaną. Po wysuszeniu na powietrzu oglądać pod immersją, bez przykrywania szkiełkiem nakrywkowym.

Metody pośrednie

Metody immunologiczne stosuje się wtedy gdy:

1.    Liczba pasożytów jest zbyt mała, by wykryć formy pasożyta.

2.    Bezpośrednie wykrycie w danej fazie rozwojowej jest niemożliwe.

3.    Pasożyty zlokalizowane są w narządach trudno dostępnych przyżyciowo np. Toxoplasma gondii, echinokok, cysticercus Taenia solium, czy Trichinella spp.

Diagnostyka immunologiczna. Celem poszukiwań w diagnostyce immunologicznej mogą być przeciwciała, antygeny lub kompleksy immunologiczne. W parazytologii stosuje się głównie ńS^łdy seroIogiczne (Badanie surowicy dla stwierdzenia i określenia poziomu

19

Diagnostyka laboratoryjna parazytoz u ludzi