6 3

EKTOMIKORYZA - strzępki wrastają między komórki ryzodermy i głębiej między komórki kory.

Barierą jest dla nich endoderma. Strzępki tworzą palczaste rozgałęzienia tzw. sieć Hartiga, która oplata komórki przylegając do ściany komórkowej.

Po wykształceniu sieci Hartiga na powierzchni korzenia tworzy się opilśń. Korzenie mikoryzowane są krótkie, rozgałęziają się.

Sieć Hartiga + opilśń = grzybnia metrykalna.

Grzybnia ekstramatrykalna ma dużą powierzchnię chłonną. Pobieraj wodę, sole mineralne i udostępnia je korzeniowi. Grzyb tworzy barierę ochronną przed atakami grzybów szkodliwych.

ENDOMIKORYZA - powszechna u nagonasiennych (wyjątek Pinaceae) oraz u 75% okrytonasiennych.

•Z strzępka grzybowa rośnie po powierzchni ryzodermy; tworzy apresorium (miejsce zakotwiczenia)

Z arbuskula rośnie pomiędzy komórkami ryzodermy i egzodermy; następnie wrasta do wnętrza komórek

Z tworzy również rozdęcia w komórkach, gromadzących substancje zapasowe - tzw. pęcherzyki

Wnętrze komórki strzępka nie kontaktuje się z cytoplazmą, plazmolemma komórki pukla się wraz ze

strzępką. Takie strzępki tworzą później arbuskule lub pęcherzyki.

#

Mikoryza arbuskulama - występowała już u pierwszych roślin lądowych. Ówczesny ląd był trudnym siedliskiem dla życia, a udział grzyba mikoiyzowego mógł mieć zasadnicze znaczenie w zasiedlaniu lądu.

Mikoryza orchidalna - brak zarodka wykształca się protokorm, który może rozwijać się jedynie we współżyciu z grzybem mikorytycznym. Czas rozwoju może trwać nawet kilkanaście lat.

U wrzosowatych grzyb tworzy luźną sieć wokół korzenia; ułatwia rozkład substancji organicznych do prostych związków przyswajalnych przez roślinę.

Luminescencja - świecenie